Last van een vol hoofd? Ga naar buiten! Er is iets wonderlijks aan buiten leven: je gaat binnen steeds minder missen. En het is zinloos om je zorgen te maken over dingen die in de buitenlucht niet bestaan.
Ik ben samen met iemand die denkt dat alles kan, en soms blijkt hij het bij het juiste eind te hebben. Deze vakantie gingen we wildkamperen. Nu heb ik heel vaak gezegd: dat kan niet, want dat kan niet in Frankrijk. Ja in Noorwegen enzo kan dat, maar in Frankrijk krijg je een boete. Dat had ik gehoord, en dat zei ik hem, maar hij luistert meestal niet naar me. Nu bleek hij dus gelijk te krijgen.
Met de bus sliepen we langs bospaden en voornamelijk dicht bij de kust, net achter de duinen, op parkeerplekken waar soms slechts één andere camper stond. Inclusief –soms- uitzicht op de golven vanaf ons bed. Een miljoen sterren boven ons, omdat er geen lichtjes waren in de wijde omtrek. Het was niet verboden, niet overal tenminste, hij had gelijk gekregen. En het was magisch.
Eerst maakte ik me behalve over boetes ook nog wel zorgen over andere dingen. Hoe was ik dan mijn haar? Of onze kleren? Hebben we wel steeds genoeg water? Wat nu, als het regent? Waar halen we croissants?
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
-
Over de wijsheid van leven in het nu
-
12 oefeningen voor ultieme ontspanning
-
En meer
Je zou nog duizend vragen kunnen verzinnen, maar het wende sneller dan ik dacht. Zogenaamd belangrijke dingen verliezen hun waarde en in de natuur gelden andere regels. Op het gras verzamelt zich geen stof, zoals Thoreau ooit schreef. Dat is het precies. Het is tijdverspilling om je zorgen te maken over huiselijke dingen als je buiten bent waar die niet bestaan. Je haar niet wassen is alleen de eerste paar dagen vies. Van de zee wordt je trouwens veel knapper en crèmes blijken ineens helemaal niet zo heel nodig. Kranen en wc’s waren wel te vinden trouwens, en toiletteren in de buitenlucht is ook fijn – een hurkende houding schijnt zelfs gezonder. Ik merkte hoe beperkt ik was geweest met al mijn bezorgdheden en hoe ze langzaam één voor één verdwenen. Na een week was ik vergeten dat ik de eerste dagen nog mijn wasmachine miste. Ongeschoren oksels is niet erg, en Lily kon best in een teiltje gewassen worden. We kregen tijd om naar andere dingen te kijken, naar planten en vogels. Naar stenen en schelpen. Het leven om je heen zegmaar, in plaats van alles wat er niet is.
Ik ben dol op huisjes en op hotels en campings ook, maar nu kregen we niet een paar vierkante meter gras met een nummertje toegewezen, we kregen niets. Ineens was alle grond van ons. Of niet, je kunt ook zeggen: ineens was er niets meer van ons. Als er geen territorium meer om je heen bestaat, is heel de wereld je gastheer.
We waren te gast op aarde.
