Wat doe je als je denkt dat je raar bent, en nergens helemaal tussen past? Mindful mama Didie onderzoekt.
Als kind op de basisschool had ik al het gevoel dat ik nergens bij hoorde. Niet dat ik mijn juf niet aardig vond, of dat ik geen vriendjes of vriendinnetjes had. Ik was leergierig en geïnteresseerd in alles wat er in de les gezegd werd, maar tegelijkertijd verveeld. Ik hield altijd het gevoel dat ik er niet helemaal tussen paste. Waar kwam dat onbestemde toch vandaan?
Op de middelbare school verdwenen deze gedachten niet, maar werden ze juist erger. Ik was graag veilig thuis, maar deed tegelijkertijd niets liever dan het grote avontuur opzoeken. Ik droomde dat ik als filmster koel in de flitsen van de camera’s keek, als wereldverbeteraar door jungles struinde of dat ik als prima ballerina boog voor de staande ovatie van mijn publiek. Zo graag wilde ik dat mijn leven groots en meeslepend zou zijn.
Uiteindelijk kwam geen van deze dromen uit. Wel werd ik gekroond als Miss Nederland, maar makkelijker werd het daar niet van. Want wie legde er nu de link tussen een meisje dat haar leven zocht, en de mooie jonge vrouw die met haar schoonheid stond te pronken? Ik blonk uit in mijn studies en wilde graag presteren, maar zat ook wanhopig op de bank bij psychiaters en psychologen. Met mijn glimlach kon ik veel verbergen, zoals de angst om alleen te zijn, of mijn worsteling met innig contact.
Nog steeds denk ik vaak dat ik gek ben, of raar. Maar het lukt me steeds beter om mezelf te accepteren, om niet meer weg te rennen en om te zien wie ik echt ben. Dat maakt me blij, gelukkig zelfs. Ik raak nog steeds wel eens verstrikt in mijn eigen gedachtenkronkels, maar ik word steeds beter in het ontwarren van mijn eigen web, en ik schaam me er steeds minder voor.
Wat zou ik dat bange meisje dat ik ooit was graag gerust willen stellen, op een dag waarop ze niet naar school durft te gaan. Of tegen die jonge vrouw willen zeggen dat het allemaal wel goed komt, op een avond waarop ze niet in haar eentje naar huis wil gaan. Op de dagen dat een golf van schaamte ze overvalt, dat ze denken dat ze anders zijn, zou ik tegen ze willen zeggen: een misfit zijn, dat is helemaal niet erg.
De wereld zit vol met vreemde vogels: die zorgen voor een beetje kleur.
