Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan Bang om Weg te Gaan:
Lieve Dot,
Mijn man en ik zijn al ruim 32 jaar samen. We hebben twee leuke kids die binnenkort gaan studeren. Wat mij verdriet doet is dat mijn man via allerlei sites contact zoekt met vrouwen. Daar heeft hij dan geile praatjes mee, en eind vorig jaar kwam ik erachter dat hij met een verschillende van hen had afgesproken. In die periode had ik het heel zwaar, ik was mijn baan kwijtgeraakt en een familielid werd ziek. Hij was er op dat moment niet voor mij.
Na een enorme crisis dacht ik dat we er waren uitgekomen. Maar het lukt hem maar niet te stoppen met de contacten met deze vrouwen. Hij zegt dat ze onschuldig zijn en dat hij het spannend en leuk vindt. Ik ben vaak aan het zoeken naar bewijs -wat ik dan ook vind en dan breekt er weer een crisis uit. Ik vind het verschrikkelijk, het past niet bij mijn normen en waarden. Ik heb er erg last van.
Bij hem weggaan spookt constant door mijn hoofd. Ik verdien geluk, maar ik heb een enorme angst om dit door te zetten. Ik slaap er al heel lang slecht van. Overdag lukt het me wel om te functioneren maar die nachten… Het gekke is dat ik inmiddels weer leuk werk heb, een leuke vriendengroep en een goed sociaal leven. Dus een back-up heb ik wel.
Het lijkt wel iets uit mijn verleden te zijn. Mijn vader ging ook altijd vreemd en tot op de dag van vandaag is mijn moeder daar boos en verbitterd over, maar ze zijn nog altijd bij elkaar. Ik wil zo niet zijn dus ben ik vaak blij en vrolijk, ik kan goed schakelen en dingen opzij zetten. Maar wat maakt het dan dat ik niet durf te stoppen met deze ‘zieke’ relatie?
Ik moet zeggen dat we het ook vaak gezellig hebben. En ik denk dat ik ook van hem hou, of is dat gewoon verlatingsangst? Ik zou zo graag advies willen hebben om los te komen. Maar ben ook zo bang om het daadwerkelijk te doen…
Lieve groet,
Bang om Weg te Gaan
______________________________
Lieve Bang om Weg te Gaan,
Ze zeggen wel eens dat angst een slechte raadgever is. Ik weet dat niet zo zeker. Zo ben ik zelf nogal een angsthaas. Visie of moed motiveren me zelden om een ongewenste situatie te veranderen. Echte peper in de reet is nóg banger zijn voor het alternatief waar ik al bang voor was. Dat klinkt misschien niet heel heldhaftig, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik angst als raadgever kan zien.
Net zoals je andere menselijke verschijnselen – zoals verlangen of een mes – zowel constructief als destructief kunt gebruiken, kun je de kracht van angst gebruiken. In jouw geval zou je je af kunnen vragen wat enger is: na 32 jaar Het Grote Onbekende induiken of in deze – in jouw woorden – zieke situatie blijven waar je een masker opzet en ’s nachts wakker ligt.
Tot nu toe boezemt weggaan je het meeste angst in, maar open jezelf eens naar die angst van blijven. Die is waarschijnlijk anders van kleur en intensiteit. Mijn ervaring is dat korte termijn angst, oh-mijn-god-alles-moet-anders-en-bij-wie-blijft-de-hond-dan-angst, anders voelt dan zielenangst. Alhoewel de angst voor een veranderend alledaags bestaan scherp en intens is, is de tweede angst diep en fundamenteel. Zielenangst is de angst je niet integer leeft. Dat je je kleiner maakt dan wie je bent. Dat je je leven verkwanselt. Het is angst van een totaal andere orde.
Het is verleidelijk en enigszins makkelijk om tegen je te zeggen dat je gewoon weg moet gaan. Dat je niet bij iemand moet blijven die je vertrouwen beschaamd op een moment in je leven dat je steun nodig hebt, in plaats van verraad. Die zijn tweede kans voor je ogen verscheurd en de papiersnippers in je gezicht blaast.
Maar ik weet dat dit soort raad zelden werkt – en dat je het bovendien waarschijnlijk zelf al weet. Waar ik je liever op aanspreek is je angst, omdat ik weet dat die de energie bevat om een doorvoelde beslissing te maken die uit jezelf komt, niet uit goedbedoeld advies.
‘Angst,’ zei een wijs persoon ooit ‘is een teken dat je dichterbij de waarheid komt.’ Dat gevoel krijg ik bij jouw brief, lieve Bang om Weg te Gaan. Je nadert het punt van bevrijdende waarheid. Het enige wat je hoeft te doen is angst je te laten leiden tot die waarheid. Neem je tijd. Geef jezelf toestemming dat blijven tot de opties behoort. Geef jezelf ook toestemming om op een dag wakker te worden – misschien wel sneller dan je denkt – en te merken dat de angst om te blijven niet alleen groter is dan om weg te gaan, maar dat ze over is gelopen in moed. In zin. In energie.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Dat kan hier.
