Het valt Pauline op dat we in de donkere maanden zo met de zon bezig zijn. Roze zonsop- en ondergangen worden veelvuldig op Instagram en Facebook gedeled, alsof we de grote vuurbal die alles verlicht niet los willen laten.
‘Tijk! Tijk!’ riep mijn dochtertje gistermorgen enthousiast vanuit haar autostoel. We waren op weg naar school, crèche en werk en terwijl we reden, kwam de zon op. De lucht was al een tijdje blauw met roze geweest, en daar zagen we haar ineens: een grote, oranje, stralende bal doemde op achter de huizen en scheen fel op de witte daken van ijzel. Het deed bijna pijn aan je ogen maar het was ook prachtig, het was alsof we op een grote vuurbal afreden die alles verlichtte en ik snapte heel goed dat de baby riep dat we moesten kijken. Overigens is ‘kijk’ ook het enige woord dat ze kent, dat terzijde. Als zij het niet had gezegd, had ik het zelf wel geroepen.
De laatste dagen waren de zonsopgangen en zonsondergangen me steeds opgevallen. En niet alleen mij, geloof ik, want mijn Instagram- en Facebookwalls staan vol met oranje, roze en paarse foto’s van de lucht.
Het is grappig om met zijn allen zo bewust met de zon bezig te zijn terwijl we langzaam het donkerste gedeelte van het jaar naderen. Misschien omdat we het licht nog niet willen loslaten. Misschien omdat afscheid nemen altijd een beetje pijn doet.
Tegen het einde van het jaar staat de hemel open, zeggen ze. De twaalf dagen tussen kerst en driekoningen hebben een magische, spirituele kracht. Ook als je dat niet gelooft, kun je het voelen, ik ben zelf tenminste altijd een beetje fragiel en emotioneel op deze dagen. En ook dankbaar, maar over dat soort dingen schrijven, wordt net als over zonsondergangen schrijven, heel snel cliché.
Maar misschien ken je het.
Vroeger werden de dagen aan het einde van het jaar ook wel de ‘lotdagen’ genoemd: op deze dagen moest je extra goed opletten op voortekens uit de natuur want die zouden een voorspellend karakter hebben voor het komende jaar. Een ander idee dat over de twaalf heilige nachten is dat je in het duisterste gedeelte van het jaar op zoek kunt gaan naar het lichtje in jezelf.
Dit jaar neemt de zon met veel bombarie afscheid van ons, met felle kleuren en in lange sessies die we allemaal graag vastleggen op onze mobiele apparaten en die we graag delen hoewel ze nooit zo mooi zijn op Facebook als in het echt.
Dag lieve zon. Gelukkig blijf je nooit lang weg. |
