Zo makkelijk als het is om van de lente te houden, zo ingewikkeld kan het zijn als het om de zomer gaat. Dat heeft alles te maken met belofte.
De zomer is niet het makkelijkste seizoen om een ode aan te schrijven, omdat elke dag zo duidelijk in zich draagt dat het voorbij gaat. De langste dag hebben we alweer ruimschoots achter ons, de beroemde lange zomeravonden zijn er heus, maar ze worden alweer korter. Je merkt het niet echt, maar toch ook weer wel.
Zo makkelijk als het is om van de lente te houden – want dat heeft het begin zo duidelijk in zich, een ‘het komt er aan!’-gevoel, het spannende – zo ingewikkeld is de zomer. In de zomer is het er. In de zomer is HET er en straks niet meer.
De bloemen bloeien op hun top, op hun mooist, zo mooi dat je weet dat hun schoonheid een dezer dagen voorbij is. Sommige hebben al bruine randjes. De zomer is zo vol en wulps in haar zijn, dat je al aanvoelt dat het nooit lang meer kan duren. De zomervakantie is heerlijk, maar als hij er is, weet je ook dat hij weer afloopt. En als het straks september is, dat dan alle drukte van school- en werkend leven weer op je valt. Dat de kranten straks ineens weer vol staan. En rekeningen en mails en telefoontjes en al die dingen die in de lange zomervakantie toch net iets rustiger waren, weer terug zijn alsof ze nooit zijn weggeweest. Onze campertrip is alweer voorbij. Het heimweeïge gevoel ná een vakantie is het grootste nadeel van vakantie überhaupt: je wilt terug in de tijd, terug naar de verte. Je wilt terug naar iets wat je niet precies kunt benoemen. Terug naar de tijd dat het mooie, het grootse nog een belofte was, dat het hoogtepunt nog komen moest.
De hooibalen op het weiland liggen klaar en ruiken zoetig. De pruimenboom in de tuin van het huis waarop we passen, zit nokvol met pruimen, zoveel dat we ze niet op kunnen. Groot, overrijp en een klein beetje teleurgesteld dat ze niet geplukt zijn, ploffen ze op het gras, waar ze langzaam zullen rotten of door vogels worden opgegeten. Ook op minder mooie dagen is de temperatuur zacht. De kinderen hangen op de bank en vervelen zich. Ik stuur ze naar buiten. Dan vervelen ze zich daar. Dat is de zomer, het volste en het grootste en loomste seizoen van het jaar. Het seizoen waarin je niet meer kunt hopen op een ander seizoen: het is nu aan de hand. Dit is het waar we een jaar lang op hebben gewacht. Als je ontspant, merk je dat het prima is.
Meer lezen
Waarom vakantie je leert liever voor de natuur te zijn
