Wanneer we iets voor het eerst doen hebben we al snel last van koudwatervrees. En het liefst schuiven we de taak dan ook direct door naar een ander. Volgens Susan Smit is het daarom goed om er eens alleen voor te staan. Want wanneer je gedwongen wordt om moedig te zijn, kun je meer dan je denkt.
Er zijn weinig dingen die me zo tot razernij kunnen brengen dan een apparaat dat het niet doet. Ik herinner me een kinderwekker in de vorm van een schaap. Na een paar uur (!) was het me bijna gelukt om het ding te programmeren toen bleek dat er eerst batterijen in moesten. Eerst. Vóór het programmeren. Er was geen enkele schroevendraaier in huis, want mijn ex had al het gereedschap meegenomen. Uiterlijk kalm ging ik naar de ijzerhandel, fietste rustig terug naar huis, schroefde het plaatje los, plaatste de batterijen erin en na drie minuten opnieuw prutsen gooide ik het ding tegen de muur te pletter.
Als alleenstaande moeder moest ik ineens dingen opknappen die ik altijd (selectief geëmancipeerd als ik nu eenmaal ben) als ‘mannenklussen’ wegzette en opgelucht uit handen gaf.
Blinde paniek bij een vol vaatwasserafvoerding
Ik ben van ver gekomen, maar inmiddels ben ik niet meer in blinde paniek als het vaatwasserafvoerding vol zit en heeft ducttape geen geheimen meer voor mij – al moest ik zojuist de correcte spelling wel even opzoeken. Het punt dat ik hier wil maken is dat de dingen die jou altijd imponeerden in de meeste gevallen helemaal niet moeilijk blijken te zijn. Je dacht dat je ze niet kon, alleen omdat je ze nog nooit gedaan had.
Goedbeschouwd bestaan er geen mannenklussen. Alleen klussen waar vrouwen geen zin in hebben.
Voldoening van een ferme plop
Een nieuwe stop indraaien kun je gewoon nadat je het één keer gedaan hebt. En na de voldoening te hebben ervaren hoe het is om met een ferme plop de wasbak te ontstoppen, laat je het nooit meer door iemand anders doen. Ook de ‘glas met ansichtkaart’-truc in geval van spin in huis heb ik onder de knie (ik geef daarbij eerst de spin een naam, want een Japie of Gerrit doet mij geen kwaad).
Het ‘ik kan het niet alleeheeheen’-gevoel dat bij dit soort situaties komt kijken is lastiger te tackelen. Het gaat niet om de spin in de badkamer. Het gaat niet om de verstopte wasbak. Het gaat om het idee van de ridder (of jonkvrouw) die jou van dit soort malheur zou moeten redden. Als er niemand is tegen wie je met een koket lachje kunt zeggen ‘schat, dat kun jij veel beter’, dan zul je het zelf moeten gaan proberen (en onherroepelijk leren).
Nieuwe dingen leren
Het allermooiste bijproduct van er een tijdje alleen voor staan is dat je nieuwe dingen leert waarvan je dacht dat je ze niet kon. Je bent autonoom geworden. En als er weer een nieuwe ridder of jonkvrouw voor de deur staat, kun je zeggen: ‘Ik kan het allemaal alleen, maar het is wel een stuk gezelliger met jou erbij.’ En in mijn geval: ‘Maar misschien wil je me alleen even helpen met kinderwekkers.’
Meer lezen van Susan Smit?
Ben je bang voor de liefde? Dan is deze brief voor jou.
