We vinden doorgaans dat de liefde van een mens hoger staat dan die van een dier. Onzin, weet Susan inmiddels. Dieren geven onvoorwaardelijke liefde. Ze stellen geen vragen. Ze vellen geen oordeel. En in tijden van verdriet mag je ze ongestraft overladen met bakken tranen.
Als ik mijn fiets van het slot haal, hoor ik een klagelijk mauwen. Het is mijn kat Whoopi, weet ik gelijk – zoals ik ook het huiltje van mijn eigen kind feilloos van die van de andere kinderen in de speeltuin kan onderscheiden. Verdraaid, nu ik erbij stilsta is het beestje de hele nacht niet thuis geweest.
Met kloppend hart
Met kloppend hart kijk ik onder geparkeerde auto’s. Het mauwen lijkt van boven te komen. Ik speur de daken af en zie het kopje van Whoopi uit de dakgoot van zes huizen verder steken, een pand van vijf verdiepingen hoog. Ik wil het liefst dat dak opklimmen, maar kan niet veel meer doen een briefje in de bus gooien omdat er niemand thuis is. En wachten.
Een aantal jaar is ‘ie nu bij me, vlak nadat mijn toenmalige vriend besloot te vertrekken. Omdat ik geen troost bij mijn kinderen wilde halen door ze overmatig te knuffelen en smoren in verstikkende liefde, haalde ik hem in huis. Whoopi kon ik inderdaad uren ongestraft aaien en kusjes geven, waarbij hij alleen verstoord opkeek als ik even ophield. Bakken liefde en tranen kon ik bij hem kwijt.
Zijn snoet
Hij was zo klein dat hij in zijn geheel in het holletje tussen mijn kin en borst kon liggen, iets wat hij nog steeds, al is hij inmiddels vijf keer zo groot, probeert. Hij duwt zijn snoet tegen mijn kin en geeft af en toe geeft een schuurpapieren lik.
Hij is waar ik ben. Hij trippelt achter me aan, gaat als een volleerde schrijverskat naast mijn computer zitten als ik aan het werk ben, hangt met me op de bank, zit in de vensterbank te kijken of ik al thuis kom, zoekt me mauwend op als hij zelf uit is geweest en ligt aan het voeteneinde als ik slaap.
Vertrouwensband
De liefde van mensen slaan we doorgaans hoger aan dan die van huisdieren, want die laatste zouden alleen uit zijn op eten en onderdak. Maar elke keer als mijn kat me aankijkt en een pootje op me legt, weet ik dat dit onzin is. De liefde die er tussen een mens en dier wordt uitgewisseld is meer dan dat. Het is een diepe vertrouwensband tussen wezen en wezen, van hart tot hart, met unieke gewoontes en tederheden.
Aan het einde van de dag klim ik de trappen op van het pand, steek mijn hoofd uit het raam van de zolderverdieping en vis Whoopi uit de dakgoot. Die avond komt hij met zijn kattenkop in het holletje van mijn nek tot rust en voel ik me de gelukkigste mens op aarde.
Meer Happinez?
- 7 signalen dat je relatie misschien ten einde loopt
- Waarom je de ware nooit zult vinden (en waarom dat niet erg is)
- Deze 12 punten belemmeren mogelijk je manifestaties
