Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord.
Deze week geeft Dot advies aan Romantisch:
Lieve Dot,
Je advies aan Student, daarin kon ik me ontzettend inleven: schrijf een brief aan je toekomstige lief. Dan begin ik met een vrolijke hoi!
Onze eerste ontmoeting stel ik me zo voor: een ondeugende glimlach van mij die hem intrigeert.
Hoe wil ik me voelen als hij in mijn leven verschijnt? Gelukkig, een gevoel van herkenning (van een soulmate), op mijn gemak, gesteund om het onbekende te ontdekken, vertrouwen te hebben en samen heel gelukkig worden. Maar ik wil vooral dat hij mijn hart beroert, zodat ik intens verliefd op hem kan zijn en met heel mijn hart van hem kan houden. Wetend dat door deze intensiteit een gebroken hart op de loer licht, wil ik toch volledig vertrouwen op de wederzijdse liefde.
Een gebroken hart, daarvan denk ik te weten hoe het voelt: ik heb een gebroken hart door onbeantwoorde liefde.
En dat is het Dot, een onbeantwoorde liefde. die me nog steeds van streek maakt. Door een korte ontmoeting met hem ben ik helemaal van slag. Mijn gedachten slaan op hol: opnieuw hoop ik dat het ooit nog wel wat wordt, hoewel het nooit wat is geweest. Dat wat ik voel, moet toch iets betekenen? Veroorzaak ik hetzelfde gevoel bij hem? Honderd vragen die ik hem zou willen stellen, maar waarvan ik weet dat ik er nooit antwoord op zal krijgen, omdat hij bezet is. Waarschijnlijk woont hij gelukkig samen en denkt hij geen seconde aan mij.
Maar waar ik niet uitkom is dat mensen altijd roepen: luister naar je hart, naar je gevoel! Mijn hart schreeuwt het uit: wauw, hij is het, blijft het, hij is de enige die dit bij mij veroorzaakt! Zulke intense gevoelens, dat moet toch iets betekenen? Maar mijn hoofd weet heel goed hoe onmogelijk het is. Er is niet meer contact dan een terloops hallo als ik hem tegenkom. Geen Facebookvrienden, geen telefoonnummer. Geen enkele wijze waarop contact mogelijk zou zijn, alleen al om het feit dat het niet kan, omdat hij bezet is.
Mijn hart zegt: hij is je ware man. Waarom heb je anders dat ongelooflijke gevoel, altijd zo’n enorme schok, die verwardheid, een hit-by-lightning-gevoel. Mijn hoofd zegt het is niet mogelijk dat ik hetzelfde veroorzaak in zijn gevoel als hij bij mij doet, dus het kan niet en zal nooit gebeuren. Vooral niet omdat hij een leven met iemand deelt, samenwoont, en het compleet onbekende tegemoet zou gaan als hij contact met mij opneemt. Wie doet dat nou?
Dit is de vicieuze cirkel waarin ik verkeer en waarvan ik dacht dat ik erover heen was, nadat we elkaar niet meer dagelijks zagen. Maar na een enkele ontmoeting gebeurt het weer, vlamt hetzelfde vuur weer op en slaan mijn verlangens, gevoelens en gedachten op hol.
Wat doe je als je hart en hoofd zo in de war zijn, maar je ook reëel wilt blijven?
Liefs,
Romantisch
Lieve Romantisch,
Ik zie drie mogelijke scenario’s.
scenario #1: Je hebt gelijk.
Hij ís jouw man. Jij wist het gelijk. Alles wat je hart zegt klopt. Je hit-by-lightening gevoelens zijn stroomstootjes van het universum om te bevestigen dat Dit Het Is. Alleen weet hij het nog niet -wat slechts een kwestie van tijd is.
scenario #2: Je hebt ongelijk.
Deze man is letterlijk je droomman, in de zin dat je hem bij elkaar hebt gefantaseerd. Geen betere, meer veilige manier om iemand perfect te maken dan nauwelijks contact met ze te hebben. Hem nooit op de toilet te zien zitten. Zijn gezeur niet aan te horen. Zijn onhebbelijke eigenschap om constant zijn voet tegen de tafelpoot te tikken niet te ontdekken.
Het feit dat je al zulke gedetailleerde beelden hebt van jullie ontmoeting en relatie geeft aan dat je in staat bent om een man tot leven te dromen, lieve Romantisch. De schok die je voelt als je hem ziet hoeft niets met hem te maken te hebben. Het kan veroorzaakt worden door de lawine van fantasieën die je over hem -en jullie- hebt. Zo sterk is de scheppende kracht van je verbeelding.
scenario #3: Je hebt geen gelijk en geen ongelijk.
Ja, je hebt een onmiskenbaar krachtig gevoel bij deze man. Het voelt als waarheid. Aan de andere kant geloof je dit al zo lang, dat je niet meer precies weet waar jouw oprechte intuïtie begint en je projectie eindigt. Het feit dat jullie geen contact hebben maakt het makkelijker en lastiger tegelijkertijd. Makkelijker om de droom eenzijdig in stand te houden, en lastiger omdat, eh, je een droom in stand houdt.
Meer scenario’s zie ik niet. En ze kunnen absoluut alle drie waar zijn.
Wat ze gemeenschappelijk hebben, is dat ze er allemaal in zekere zin niet toe doen. Ze spelen zich af in de privacy van jouw geest. Niet in de realiteit. Zoals trouwens het overgrote deel van alle gedachtes, van iedereen. Vanuit daar oefenen ze een enorme invloed uit op jouw leven. Op jouw doen en laten. Ik denk dat dit de vicieuze cirkel is waar je zo in vast zit.
Als je scenario één gelooft, kun je je zo vastbijten in een droom dat je onbeschikbaar bent als een échte, driedimensionale andere man zich aandient. Als je het tweede scenario gelooft kun je jezelf kastijden, als naïef wicht bestempelen en je vertrouwen in je hartewijsheid verliezen. Als je scenario drie gelooft kun je blijven prakkiseren over deze kwestie totdat je een ons weegt.
Ik heb ooit zo’n onbeantwoorde liefde als jij gekend, lieve Romantisch. Tot in mijn beenmerg voelde ik dat dit The One was. In een menigte van duizenden mensen voelde ik – letterlijk – wanneer het Object van mijn Affectie binnenkwam. Ik schoof mijn hele denkbeeldige stapel rode plastic casinomuntjes naar de croupier van het lot. Die lotsbestemming zelf was er niet van onder de indruk en fladderde vrolijk door. Ik bleef achter in een verbluffing die jaren aan heeft gehouden. Eerst met puur liefdesverdriet, daarna verbitterd over het falen van mijn intuïtie. En misschien verwacht een deel van me zelfs nog altijd dat deze liefde ooit smachtend op mijn deur klopt en zegt, ‘je had gelijk, al die tijd. Hoe heb ik zo blind kunnen zijn?’
Wie weet?
Wat ik wel weet, lieve Romantisch, is dat ik de hele zaak op een gegeven moment heb laten rusten. Er zou een uiterste houdbaarheidsdatum moeten zitten aan dit soort dilemma’s. Vaak, en zo ook in mijn geval, werd het aflopen van die houdbaarheidsdatum bespoedigd door andere liefdes. Stiekem geloof ik dat dit de enige manier is om van de droommannen of vrouwen af te komen. En zo zal het ook jou vergaan, lieve Romantisch. Misschien raak je het gevoel nooit helemaal kwijt, maar het kan gezond ver op de achtergrond komen te staan van al het levendige dat zich daadwerkelijk ontvouwt in je leven.
Wat je tot die tijd kunt doen, is in geen van de drie scenario’s geloven. Dat je erover denkt is misschien onvermijdelijk (laat dat misschien trouwens maar weg.) Maar je vastbijten in een van de drie gaat niemand helpen. Of De Man en jij ooit nog wat uit moeten vogelen, of welke andere man er op je pad komt zijn geen zaken die je bespoedigt door ze uit te melken in je gedachtewereld. Ze ontmoeten je in de frisse realiteit.
Alle goeds.
Liefs,
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Dot moedigt aan de volgende dingen mee te nemen in je vraag:
➢Vertel wat meer over jezelf. Geef wat context rondom je vraag.
➢Hoe uit dit dwarszittende dilemma zich in de praktijk van je leven? Wat zeg, doe, denk of laat je erdoor? Geef een specifiek voorbeeld.
Klim in je pen, en wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Ook meepraten over deze vraag kan hier.
