Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag- antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan Verliefd:
Lieve Dot,
Ik hoop dat je me kunt voorzien van advies… Ik heb een vraag over liefde en balans.
Enige tijd geleden alweer kreeg mijn leven een onverwachte andere wending op het liefdespad. Het heeft me mooie, niet altijd even gemakkelijke lessen gebracht. Ik heb veel geleerd. Met name over loslaten, overgave en vertrouwen.
Ik ben dankbaar voor deze lessen.
Maar daar gaat mijn vraag niet over. Ik ben door de afgelopen jaren anders tegen de liefde aan gaan kijken. Ik heb mezelf vragen gesteld als: ‘Wat houdt dat nu eigenlijk in, ‘liefde’? Is dat wel voor mij weggelegd? Wil ik dat nog wel? Durf ik daar weer op te vertrouwen?’
Tot een paar maanden terug had ik gezegd ‘voor mij hoeft het niet meer. Ik heb mijn portie gehad.’ Tegen beter weten in natuurlijk… Elk mens heeft recht op liefde in welke vorm dan ook. Maar verliefdheid, daar wilde ik niet meer aan. Totdat ik een paar maanden geleden iemand ontmoette waardoor ik mijn hart voelde opbranden. Je daaraan overgeven en vertrouwen vind ik lastig. Mijn grootste uitdaging is: hoe houd ik de balans tussen al deze gevoelens en mezelf?
De heerlijke rust en het evenwicht dat ik in mezelf gevonden had lijkt nu volledig verleden tijd. Jemig, wat een gedoe om te merken dat ik nu soms zo uit balans kan zijn. En zo dubbel. Enerzijds voelt het verlangen heerlijk en anderzijds lijkt het soms alsof ik mezelf er in verlies.
Hoe blijf ik bij mezelf, behoud ik die balans en kan ik toch genieten van het verlangen naar liefde, genieten van verliefdheid?
Ben ontzettend benieuwd of mijn vraag uitgekozen wordt en kijk nog meer uit naar het advies.
Hartelijke groet,
Verliefd
_____________
Lieve Verliefd,
Het is makkelijk om te zeggen; geniet van je verliefdheid. Te makkelijk. Want eerlijk gezegd begrijp ik heel goed wat je bedoeld. Verliefd zijn is verschrikkelijk. Verschrikkelijk in alle richtingen, verschrikkelijk geweldig, verschrikkelijk zenuwslopend en alles daartussen. Ik denk dat iedereen die ooit goed verliefd is geweest dit weet. Om dan te zeggen dat je ervan moet genieten is vergelijkbaar met tegen een tiener zeggen dat ze verantwoordelijkheid moeten dragen voor hun daden -volstrekt zinloos.
De handvol keren dat Dot verliefd was, waren ronduit onthutsende periodes. Vlagen van verstandsverbijstering waarin elke vorm van zelfvertrouwen, decorum en zogenaamd zelfinzicht wankelden en meestal omvielen. Van dramatische straatscènes tot dingen die uit mijn strot kwamen die eigenlijk in b-films op RTL 7 horen (ik kan niet zonder je!) tot het manisch ontleden van elk woord in een tekstbericht (wat betekent de ‘x’ in plaats van de ‘kus’ van vijftien minuten geleden??!); ik heb het allemaal meegemaakt. En meer.
Wat dat betreft is verliefdheid een betrouwbare bondgenoot in het aantonen dat je ideeën over jezelf flinterdun zijn. Het verhaal over jezelf als onafhankelijke vrouw, als iemand die ‘niet meer aan liefde doet’, of de allerergste, als iemand die beter weet en heeft geleerd van eerdere ervaringen. Entrée zwoele mans-of vrouwspersoon en al die sprookjes behoren tot het verleden. Prachtig eigenlijk. Maar heftiger als je er middenin zit, zoals jij lieve Verliefd.
Wat dat betreft is de Engelse uitdrukking van falling in love toepasselijk. Je stort erin met je hebben en houden. Kon je er maar in wandelen. Liefst onder begeleiding. Of achter een rollator. Of met een Plan B.
Ik begrijp je behoefte om aan die hard verdiende balans (een woord dat je maar liefst drie keer gebruikt in je brief) vast te houden als een mast op een klapperend liefdesbootje. Maar ik vermoed dat het al te laat is, lieve Verliefd. Zoals je zelf al opmerkt lijkt ‘die heerlijke rust en evenwicht’ die je gevonden had reeds tot de verleden tijd.
Het balansbootje is gevaren, met andere woorden. Een sexy, woest piratenschip heeft het gekaapt. En je kunt niet op twee bootjes tegelijk zijn. Wat je wél kan, in welke wateren je je ook bevindt, is contact houden met jezelf. Anders gezegd; je kunt je overgeven aan de mallemolen van verliefdheid én je ervan gewaar zijn. Dat is beter dan balans, in mijn ogen.
‘Balans’ heeft namelijk de neiging een samengeknepen billen idee te worden van het juiste eten, juiste ritme, genoeg slaap en genoeg ’tijd voor jezelf’. Balans wordt snel iets van buitenaf. Coconachtig. En daar is een tijd voor. En er is een tijd voor je cocon uitkomen -en we weten allemaal als wat voor wezen je dat doet. Dartelend, of je nu wilt of niet.
Misschien betekent die nieuwe invulling van je dierbare balans wel dat je genoeg vertrouwen in jezelf hebt om je als zestienjarig hysterisch meisje te gedragen -terwijl je je ervan bewust bent. Terwijl je vertrouwt dat je zult weten wat je moet weten, wanneer je het moet weten. Vrienden helpen daarbij. Schrijven helpt daarbij. Je hebt vast een boei waar je in woeste wateren af en toe kan ankeren om contact te houden met jezelf. En dat is wat anders dan niet volhartig het bootje instappen.
Voel je ‘m, lieve Verliefd?
Ik denk dus dat het geen kwestie is van vasthouden aan wat je hebt geleerd of had, maar eerder van dit vergeten -mét door het volste vertrouwen in jezelf. Weer een beginner worden is de grootste vorm van wijsheid. Jouw onverwachte verliefdheid is een knipperend neonbord dat naar die mogelijkheid wijst.
Wat er verder met het schuitje gebeurt waar je inspringt is, zoals alles, ongewis. Je kunt de sexy piraat binnen no-time willen kielhalen, jullie kunnen op de klippen lopen of je dood gaan vervelend op open zee. Het bootje kan zinken of aanmeren in een vriendelijke haven waar jullie van wal steken.
Je gaat het meemaken, lieve Verliefd. Maar dat kan alleen maar als je niet met één been in het Balansbootje blijft staan en de andere in de Liefdespiratenboot. Aan jou de keuze.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Dot moedigt aan de volgende dingen mee te nemen in je vraag:
- Vertel wat meer over jezelf. Geef wat context rondom je vraag.
- Hoe uit dit dwarszittende dilemma zich in de praktijk van je leven? Wat zeg, doe, denk of laat je erdoor? Geef een specifiek voorbeeld.
Klim in je pen, en wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Ook meepraten over deze vraag kan hier.
