Soms is het moeilijk om niet te zoeken naar krasjes op een glanzend leven. Dot geeft advies aan Jaloers op Mijn Broer.
Lieve Dot,
Ik ben 45 en kijk terug op een mislukt huwelijk en veel problemen met mijn drie kinderen (twee van hen wonen bij een pleeggezin). Ik zit al jaren zonder werk, heb weinig contacten en ben aangewezen op de bijstand omdat mijn ex zijn financiële verplichtingen niet nakomt.
Ik heb één oudere broer met wie ik altijd heel close ben geweest. Ook nu nog zien we elkaar regelmatig. Hij is oprecht belangstellend en wil me helpen waar hij maar kan. Mijn broer heeft een fijn huwelijk, een glanzende carrière en twee leuke kinderen die het goed doen op school. Ik wil blij zijn voor hem, maar ik kan het niet, ik ben gewoon jaloers. En wat doe ik? Ik zoek naar krasjes op dat glanzende leven van hem en ga ze uitvergroten. Elke imperfectie van die perfecte vrouw, die perfecte kinderen en dat perfecte leven grijp ik aan om onder zijn neus te wrijven.
Ik wil het niet en doe het toch. Het is sterker dan ik. En zo voel ik dat er langzaam verwijdering ontstaat en dat is het laatste wat ik wil. Hoe voorkom ik dit?
Alvast dank,
Liefs
Jaloers op Mijn Broer
Lieve Jaloers op Mijn Broer,
In mijn ervaring doe je iets wat je níet wilt toch, zodra je anders iets zou moeten voelen wat pijnlijker is. In jouw geval zou je iets moeten voelen wat erger is dan deze afgunst voor het leven van je broer.
Er is vast een psychologische term voor, maar hoe ik het me voorstel is dat mijn emoties een gelaagde ui vormen, waarbij aan de buitenkant de meest sociaal wenselijke zitten en in het midden de soort die ik echt, echt, echt liever niet aansnijd. Aan de buitenkant zit de familie van trots, boosheid en afgunst; emoties die me bekend zijn en zelfs een soort energie bevatten. Enigszins onbeholpen bedekken ze de soort waar het negen van de tien keer echt om gaat; angst, schaamte, schuld en regelrechte wanhoop. Zo vind ik het véél makkelijker om boos te zijn iemand die een populistische verkiezingsstem overweegt, dan me machteloos te voelen. Oneindig meer eenvoudig om mijn lief de schuld te geven van iets dan de schaamte te voelen dat ik dit zelf verzuim te doen.
Wat enorm in je voordeel werkt, lieve Jaloers op Mijn Broer, is dat je doorziet dat je jaloezie jou toebehoort – en niets met je broer te maken heeft. Wat ook in je voordeel werkt, is dat je een concreet doel hebt om je gedrag te veranderen: je wilt boven alles je niet verder verwijderen van je broer. Je hebt inzicht en motivatie, wat al méér dan het halve werk is.
Je kunt twee overlappende dingen doen waar je maar één ingrediënt voor nodig hebt: moed. Als je dichter bij iemand wil zijn dan is eerlijkheid de meest duurzame beleid. Het eerste wat je kunt doen is je broer vertellen wat je mij hebt vertelt. Grote kans dat je beschrijft wat hij al vermoedde, maar het is je kloekmoedigheid en de overduidelijke liefde voor hem die de boventoon voert.
Tegelijkertijd kun je jezelf de vraag stellen wat je zou moeten voelen als je je niet kon beroepen op je fantasieën van afgunst. Wat zou je moeten voelen als je je broer gunt wat hij heeft? Wat blijft er dan over? Snij die ui door. Laat de stoffen die daaruit vrijkomen branden in je ogen en hart. Adem ze in. Laat ze je luchtwegen en traanbuis reinigen. Onthoud dat verantwoordelijkheid nemen voor wat je voelt niet alleen minder erg is dan verwijderd raken van je dierbaren; het is dé weg naar elke vorm van heling. Als dit met je broer lukt, dan lukt het je met de hele wereld.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Wil je alle vorige Dots teruglezen? Dat kan hier.
