Een relatie niet verbreken uit medelijden: Dot vraagt zich deze week af hoe liefdevol dat is. ‘Medelijden is zelden zuivere koek. Het gaat er vanuit dat jij weet wat een ander ervaart en wat goed voor ze is. En voor het geval je het nog niet had gemerkt: dat weet je eigenlijk nooit.’
Lieve Dot,
Ik ben een mama van 39 jaar en heb een dochter van 11 jaar. Ik ben heel open en extravert en mijn motto is: een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. Zelfs mijn problemen vertel ik blijkbaar met de nodige humor. Sinds eind 2014 heb ik een relatie met een man van 37 jaar. Het eerste jaar samen was fantastisch en liefdevol, we hebben samen heel leuke tijden gehad, lange gesprekken en genoten van elkaar. Hij en mijn dochter waren twee handen op één buik. Hij is bij mij en mijn dochter komen inwonen met enkel het hoogstnodige (kleding, zijn laptop) en dit is nog steeds zo. Al zijn administratie en rest van zijn spullen is achtergebleven bij zijn ouders.
Mijn partner is héél introvert en het is net of hij onder een stolp leeft in zijn eigen wereld. Er is enkel communicatie over dagelijkse simpele dingen. Er is geen mogelijkheid om nog een diepgaand gesprek te hebben of te praten over onze relatieproblemen. Als hij afspraken of plannen heeft, vindt hij het niet nodig om dit samen met mij te bespreken of hij brengt me pas op de hoogte de avond ervoor. Hij lijkt ook niet te begrijpen nadat ik het er hem talloze keren op gewezen heb, dat ik dit niet leuk vindt. Hij is heel nonchalant en vergeet dan ook veel dingen. Ook kan hij er in één seconde voor zorgen met de manier waarop hij iets zegt of vraagt aan mijn dochter, dat er een negatieve sfeer hangt in huis.
Ik ben een romantische ziel die gelooft in de ware liefde, in een huwelijk en een kindje van ons beiden. Hij wil niet trouwen, geen eigen kind en lijkt geen zicht te hebben op wat hij wil in de toekomst. Ik zou graag aan een toekomst bouwen met ons twee maar er is geen initiatief van zijn kant. Hij heeft zijn eigen huis waar hij al zes jaar in ‘werkt’ om het volledig te renoveren. Hij wil uiteindelijk wel samen een huis kopen maar enkel als zijn eigen huis is afgewerkt. Dat lijkt een plan dat nog jaren zal doorslepen.
Ik voel dat we eigenlijk niet meer bij elkaar passen en dat dit niet het leven is dat ik wil. Maar dan krijg ik zoveel medelijden met hem en voel ik met hem mee en lukt het mij niet om voor mezelf en mijn dochter te kiezen. Ook al kan ik dat wel goed verwoorden en heb ik hem al verschillende keren gevraagd om uit elkaar te gaan en dat hij moet verhuizen. Maar hij negeert wat ik zeg en blijft gewoon doen alsof ik niks gezegd heb. Hij negeert onze problemen en doet dan alsof alles goed gaat. Ook over de financiële kant van het verhaal is al enorm veel discussie geweest.
Ondertussen kan ik niet blijven vechten voor een relatie die niks inhoudt. Het is zelfs zo dat het lijkt alsof ik met mijn eigen broer samen woon. Ik kan niet met hem praten, er is geen genegenheid en intimiteit tussen ons. We leven gewoon ons leven en dat brengt de nodige spanningen mee. Maar hij lijkt steeds weer uit de lucht te vallen als ik hem er op wijs dat ik me niet goed voel in deze relatie.
Hoe los ik dit op? Wat kan ik nog doen? Ik weet het niet meer…
De Eeuwige Twijfelaar
Lieve Eeuwige Twijfelaar,
Het kan aan mij liggen. Maar ik ruik meer duidelijkheid dan twijfel in je brief. Je wilt trouwen, nog een kind en hij niet. Je vindt dat jullie relatie niks inhoudt. Je kunt niet met hem praten, er is geen genegenheid en intimiteit. En dan herhaal ik hier uitsluitend wat je zelf zegt. Ik herlas je brief wel vijf keer maar vond nergens iets over een liefde die al deze andere fenomenen uitveegt. En alsof dat nog niet genoeg is, zeg je iets wat me al twee dagen bijblijft: ik voel dat dit niet het leven is dat ik wil.
Tegen het verpletterende gewicht van deze observatie leg je twee argumenten in de weegschaal. Allereerst dat je medelijden met hem hebt wanneer je hem zou verlaten, en ten tweede dat het niet ‘lukt’ om hem duidelijk te maken dat hij weg moet. Kan je de plek in jezelf vinden waar zulk medelijden arrogant is, lieve Eeuwige Twijfelaar? Ga maar na. Je medelijden stoelt op het idee dat hij beter af is in deze relatie met jou. En dat zou ik, gezien zijn ontwikkeling van fantastische, praatgrage man van drie jaar geleden naar de geïmplodeerde aanwezigheid die je nu beschrijft, serieus betwijfelen. Maar zelfs in dat onwaarschijnlijke geval dat hij heel wat zou verliezen als jullie uit elkaar gaan kun je jezelf afvragen hoe liefdevol het is om bij iemand te blijven uit medelijden. Ik weet zelf dat hoe moeilijk een relatie ook was of hoe zeer ik ook wilde dat een lief me niet zo verlaten, ik dwars door de waas van snot en wanhoop heen, daar iets kraakhelders aantrof. Ik wil dat iemand bij me is, omdat ze bij me willen zijn. Als ik één richtlijn voor mijn liefdesrelaties mocht uitkiezen om mee te nemen naar een onbewoond eiland, dan zou het die zijn.
Misschien helpt het je om je voor te stellen dat deze man enkel en bij jou blijft uit medelijden (wat trouwens een mogelijkheid is die ik niet zou uitsluiten). Ik kan niet voor jou spreken maar voor mij voelt dat zo onwenselijk als een nest met zeehondenpups doorknuppelen. Medelijden, van dichtbij bekeken, is zelden zuivere koek. Het gaat er vanuit dat jij weet wat een ander ervaart en wat goed voor ze is. En voor het geval je het nog niet had gemerkt: dat weet je eigenlijk nooit. Ik denk hard na om het genuanceerder uit te drukken lieve Eeuwige Twijfelaar, maar de woorden arrogant en liefdeloos zijn de enige die boven blijven drijven als ik denk aan het idee dat je uit medelijden bij deze man blijft.
Vervolgens beschrijf je hoe hij je pogingen om de relatie te verbreken negeert. Het feit dat je zegt dat dit al verschillende pogingen betreft geeft aan dat je ook je eigen beslissing negeert. Als je dat niet zou doen had je hem namelijk de eerste keer afdoende duidelijk kunnen maken dat het voorbij was. Ik wil niet in praktische details treden, maar er zijn genoeg manieren waarop je iemand de toegang tot je huis kunt ontnemen. Dat je liever wilt dat dit anders gaat – in overleg misschien, of soepel – neemt daar niets van weg: als jij wilt dat het samenleven met deze man ophoudt dan is dat aan jou. Niet alle vrouwen die je voorgingen hadden dat voorrecht. Velen hebben het nog steeds niet.
Lieve Eeuwige Twijfelaar, twijfel niet langer. Negeer jezelf niet langer. Respecteer deze man door niet vóór hem te denken. En belangrijker nog, respecteer jezelf. Los je eigen luchtkastelen van medelijden en moeilijk en lastig en ander zelfopgelegd onvermogen op. Niets weerhoudt je ervan een fantastisch leven te hebben zodra je het zelf bij de kladden vat.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Lees meer
Wat je van een eerste vakantieliefde kunt leren
Wil je alle levensvragen en adviezen van Geertje nog eens nalezen? Het mooiste eerlijke en liefdevolle advies van Lieve Dot werd gebundeld in een boek, dat je hier kunt bestellen.
