Het is heerlijk om weg te dromen bij de ‘what ifs’ van het leven. Logisch, vindt Marnix, maar of het ons altijd dient…
Na járen heeft ze het nog steeds over die ene man. Hoe geweldig het klikte. Hoe slim en knap en grappig hij was. En de seks, de seks… nooit meer zoiets meegemaakt!
Daarna kijkt ze uit het raam, alsof het verleden ieder moment langs kan fietsen en haar alsnog de kans geeft achterop te springen. Op weg naar een mooier heden.
We doen het allemaal, terugkijken en denken aan hoe het had kúnnen lopen. Als we toen wél waren blijven sporten, destijds die ene studie tóch hadden afgerond, of volmondig JA hadden gezegd tegen die ene baan in plaats van een bescheten NEE. Op de een of andere manier weten we altijd zeker dat het tot een fijner leven geleid zou hebben. Tenminste: ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat hij na een andere keus dan werkelijk gemaakt is, de volgende dag overreden had kunnen worden door een bus. De uitkomst van de niet gekozen optie lijkt standaard beter.
Online training Tantra & seksuele energie
-
Voel je lichter, vrijer én levenslustiger
-
Meer uit je hoofd zijn en meer in contact met je lichaam
-
Meer dan 5.925 trainees gingen je voor
Het is een heel herkenbaar menselijk trekje, de fascinatie met het verleden, en vooral die onzichtbare lijntjes naar een – fictief – succesvoller, rijker en bevredigender heden. Het wegdromen bij de ‘what ifs’ van het leven. En alhoewel het logisch is dat we het doen, dient het ons vaak helemaal niet. Want ‘the one that got away’ (om het maar even bij de liefde te houden) kan een enorm blok aan je been worden. Terugdenkend aan die ene weergaloze ex ontstaat er soms een onredelijke maatstaf voor toekomstige liefdes. Zijn of haar geweldige eigenschappen nemen in je herinnering alleen maar toe, en de persoon in kwestie wordt steeds knapper en unieker en completer. En welk mens van vlees en bloed (met Birkenstocks, buikje en dijen met putjes) kan daar nou tegenop?
Maar is het dan fout om te dromen, om even weg te zwijmelen bij een scenario dat anders is dan de werkelijkheid? Natuurlijk niet. Het is juist één van de mooie voordelen van ons voorstellingsvermogen. De film met ideale afloop die je zelf creëert en in je hoofd afspeelt. Eindelijk een beetje controle over het bestaan. Of een beetje lucht, want even wegdromen bij een magische toekomst kan je zelfs op de been houden onder zware omstandigheden. Alleen: dat zijn de gedachten die je een positief gevoel geven.
Hoe zit het met zelfverwijt en -kritiek, jaloezie en spijt?
In mijn boek ‘Vrij’ heb ik het uitgebreid over de pijn van het ongeleefde leven, en hoe je kunt omgaan met gedachten die beweren dat je dingen éigenlijk anders had moeten doen. Want dat is natuurlijk onzin. Het leven kan theorétisch wel een miljoen kanten op, maar in de praktijk zal het er altijd maar eentje zijn. Je kunt nooit twee keuzes tegelijk volgen. Bovendien: elke beslissing die je ooit neemt is degene die op dat moment het meeste lijkt op te leveren. Zo opportunistisch zitten we als mens nu eenmaal in elkaar. Zélfs als je ergens wel weet dat het je uiteindelijk meer ellende brengt – zoals bij een verslaving – is het vaak nog steeds een kwestie van verlichting op korte termijn.
Waarom ik dat laatste aanhaal? Omdat ik je heel graag duidelijk wil maken dat je mag stoppen jezelf te straffen voor wat je ‘fout’ hebt gedaan, en wat je daardoor zogenaamd hebt misgelopen. Nu meteen. Want schuld en schaamte zullen dat niet alsnog veranderen. Vertrouw erop dat wát je ook deed (en waar je je nu misschien slecht over voelt), destijds de beste optie leek. Natuurlijk: het is absoluut slim om te leren van beslissingen die je niks hebben gebracht, zodat je ze in de toekomst anders kunt aanpakken. Maar het heeft geen énkele zin rondjes te blijven draaien in het verleden, als een soort zelfopgelegde straf.
Die gewéldige ex die niet meer in je leven is heeft de weg vrijgemaakt voor een ongekende hoeveelheid nieuwe ervaringen. Dus richt je aandacht op hoe het loopt, niet hoe het had kúnnen lopen.
Zo ben je mild voor jezelf. En dat is liefde.
