Anne Wesseling werkte dit weekend in de tuin. Dat is zo’n groot project dat de moed haar in de schoenen zonk, maar net op tijd herinnerde ze zich deze regel.
De regel van drie
Kersenboompjes. Magnolia’s. Rozenstruiken. Ik kwam naar het tuincentrum voor stenen bloembakken om de lege voortuin mee af te zomen, maar die waren er niet in de maat die ik zocht en nu was ik alvast bij de bomen en struiken gaan kijken. Zou ik kersenboompjes doen? En hoeveel dan? Of toch een forsythia? Wacht, de olijfbomen waren in de aanbieding, een Van Gogh-tuin zou óók leuk zijn.
En daar, precies naast een oude olijfboom, zonk de moed me totaal in de schoenen. Waar was ik mee bezig? Hoe was ik hier gekomen? Hoe moest ik in vredesnaam verder? ‘Bekijk het maar met die tuin,’ dacht ik. ‘Ik ga naar huis.’ Maar net op tijd herinnerde ik me de regel van drie.
Wat zijn de eerste drie dingen?
De regel van drie. Ik pikte hem op uit een boek over sociale onhandigheid, van Ty Tashiro, die als kind echt moeite had met het sociale verkeer. Als hij naar iets engs of verwarrends moest (een kinderfeestje of zo) repeteerden zijn ouders met hem nog even de eerste drie dingen die van hem verwacht werden. Bijvoorbeeld: mensen aankijken, een hand geven, je naam zeggen. Drie dingen, dat kun je onthouden, hoe sociaal onhandig je ook bent. Drie dingen, dan zien we wel verder. En eigenlijk is het een truc die je altíjd kunt gebruiken op momenten dat je door de bomen het bos niet meer ziet.
Het lijkt trouwens veel op een van de kernpunten uit ‘Getting things done’, de productieviteitsmethode van David Allen: verdeel grote projecten in zo klein mogelijke actiepunten, en begin daarmee.
Vogel voor vogel
En in het prachtige en wijze boek ‘Bird by bird. Some instructions on writing and life’ vertelt schrijfster Anne Lamott de anekdote uit haar jeugd die hierbij aansluit: haar broer van tien moest de volgende dag een werkstuk inleveren over vogels en hij was er pas net aan begonnen. Aan de keukentafel, te midden van paperassen en boeken, stond het huilen hem nader dan het lachen, want hij had geen idee waar hij moest beginnen. Haar vader ging naast hem zitten, sloeg een arm om zijn schouder en zei: ‘Bird by bird, buddy. Just take it bird by bird.’ Stapje voor stapje. Vogel voor vogel.
Lamott citeert ook schrijver E.L. Doctorow, die ooit opmerkte: ‘Een boek schrijven is net zoiets als ’s nachts autorijden. Je kunt met je koplampen maar een klein stukje vooruit kijken, maar dat is voldoende om uiteindelijk thuis te komen.’
Beperk je tot de eerste drie dingen. Het lijkt me dat deze regel goed werk bij alle grote klussen of levensfasen waarbij je soms door de bomen het bos niet meer ziet. Een kinderkamer inrichten. Een baan zoeken. Een auto kopen. Een boek schrijven. Een project leiden. Een bruiloft regelen, of een scheiding. Als je merkt dat je je overweldigd voelt, als je echt niet weet waar je moet beginnen, als je door de bomen het bos niet meer ziet: bedenk de eerste drie dingen die moeten gebeuren. Doe díe. Daarna zien we wel verder.
Eerst het muurtje
In het geval van de lege voortuin waren dit mijn drie dingen: een muurtje van stenen bloembakken maken, de compostbak verplaatsen en de rommel weghalen. Dus waarom stond ik in vredesnaam te piekeren tussen de planten? Dat was nog helemaal niet relevant!
Buiten, op de afdeling tuinstenen, zocht ik andere bloembakken uit, die eenmaal thuis een stuk beter bleken te passen dan wat ik oorspronkelijk in gedachten had. Ik moest twee keer terug voor een extra lading, maar toen het muurtje stond, waren de compostbak en het puinruimen een makkie. En, nog mooier: nu de tuin is opgeruimd en afgezoomd, is het ineens volstrekt duidelijk waar er boompjes moeten komen. Het hele project lijkt behapbaar en léuk, ik heb er zin in. Je zult zien, stukje bij beetje komt het goed met de tuin.
Meer weten?
- Lees Awkward: waarom sociale onhandigheid eigenlijk een pluspunt is van Ty Tashiro
- Lees Getting things done van David Allen
- En lees Bird by bird van Anne Lamott
Meer lezen over hoe je uitstelgedrag kunt elimineren?
Stel jij het liefst alles uit? Zo kom je van die gewoonte af.
