Wat doe je als vol creatieve ideeën zit? Houd niets achter, is Dots advies.
Lieve Dot,
Ik wil al jaren een boek schrijven. Maar soms zie ik door de ideeënbrei de hoofdstukken niet meer en moet dan even afstand nemen. Dan zet ik mezelf in bad of op mijn yoga mat. Maar ik brei dan ook een sjaal, haak een deken, bouw lego, stoei met mijn kinderen en kruip tegen mijn lief met een biertje. Ik kom dan weer op aarde.
Deze ‘knutseligheden’ helpen me vrolijk te zijn, de ernst van sommige levenszorgen te relativeren. Maar belangrijker nog; ze geven woorden aan de inzichten over wat ik wil schrijven – over het leven, de weg naar geduld, acceptatie en het voelen van liefde met alles wat ik doe. Dus niet over hoe je een biasbandje aannaait, een hoes om een glaasje haakt of kleurencombinaties die mijn hart sneller doen laten kloppen.
Ik kom er maar niet over uit of ik de hoofdstukken in mijn boek aan zal vullen met zelf-maak- ideeën, recepten en patronen. Ik denk maar steeds dat mijn boek een plattegrond moet worden van mijn wonderlijke sprongen. Kan het een-alles- in-één- boek worden? Wordt alle inhoud dan slappe thee? Ik weet dat ik, als ik een boek wil schrijven ik zo dicht mogelijk bij mezelf moet blijven, maar zoals een docent op de kunstacademie tegen me zei: soms moet je het beste gedeelte weglaten voor het mooiste resultaat. Moet ik een keuze maken?
Liefs,
Ik-vind-alles-leuk
Lieve Ik-vind-alles-leuk,
Ongetwijfeld heb je er al over gehoord. Steeds meer mensen menen dat we aan de vooravond staan van een tijdperk waarin we, haast als goden, een hele nieuwe bestaansdimensie scheppen. Namelijk die van robots. Spoel je ideeën van blikken, wat onhandige bleep-bleep poppen even vooruit en je belandt in een wereld waarin die robots jou en mij het meeste werk uit handen nemen. En in allerlei vormen van relaties met ons komen: sommige tech-denkers voorspellen zelfs dat bepaalde applicaties binnen enkele decennia meer over jou en mij weten dan wij over onszelf. Waarschijnlijk zullen we deze robots, net zoals we dat bij mensenslaven en binnenkort ook dieren, niet langer kunnen zien als dingen.
En niet alleen die, en duizenden andere soorten technologie ontwikkelt zich ongekend snel; wij zelf ontwikkelen mee. Vallen we nu misschien nog massaal voor nepnieuws of kortzichtige oplossingen; rap hebben jij en ik ons zo kunnen opleiden met alle vormen van informatie dat we niet langer onder het verpletterende feit uitkomen dat alles met elkaar verbonden is. En dat zorg dragen voor jezelf hetzelfde is als zorg dragen voor al het andere.
Dat, lieve Ik-vind-alles-leuk, komt allemaal in me op als ik denk over jou en je boek.
Want te midden van dit alles schrijf en stop jij. Maak ik knolselderijsoep. Zoek jij ideeën op Pinterest. Wordt mijn vader’s leven gered door de stamcellen van een vreemdeling. Woedt er een brand aan de andere kant van de wereld. Laat een kleurencombinatie jouw hart sneller kloppen. Dijt het universum uit.
Het lijkt me kortom niet de tijd om, zoals je docent ooit zei, het beste gedeelte achter te houden. Geen tijd voor rondjes om de hete brij. Geef je hele zelf, lieve Ik-vind-alles-leuk. Houd niets achter. Het is de enige sleutel naar succes in deze wervelwind wereld. Terwijl je dit doet verbindt een virtuele realiteit een toenemende hoeveelheid mensen, ideeën en ontwrichtende propaganda in een kluwen die nauwelijks nog te overzien is. Integriteit blijft geen luxe, maar een eis. En het is precies die integriteit die ik lees in de vanzelfsprekendheid waarmee jouw verschillende interesses met elkaar verweven zijn. Ik geloof je direct; natuurlijk is de manier hoe je een hoes om een glaasje haakt verbonden met liefde, geduld – met alles wat in je brandt. De meest gracieuze vrije val is gepast. Vínd alles leuk. Is er überhaupt een andere keuze?
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je alle levensvragen en adviezen van Geertje nog eens nalezen? Het mooiste eerlijke en liefdevolle advies van Lieve Dot werd gebundeld in een boek, dat je hier kunt bestellen.
