Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan Verdeeld:
Lieve Dot,
Het is een prachtig zonnige dag en ik lig binnen, op bed. Met de schamele kracht die ik heb in mijn nek- en schouderpartij schrijf ik je. Een moment waarop mijn emotionele verdeeldheid zich fysiek is gaan manifesteren. Hoofd en hart zijn gespannen. Misschien wel doordat ik ze van elkaar heb moeten scheiden. Om liefde voor de één, en liefde met de ander naast elkaar te kunnen laten bestaan.
Ik heb lichamelijke pijn. Ik weet niet wat ik moet doen met alle toekomstdromen die ik koester en waarin ik met mijn voormalige vriendin een afwisselend en onvoorspelbaar leven leid en mijn avontuurlijk ‘ik’ voed met nieuwe ervaringen waar zij ons in meeneemt. Een leven waarin de deur naar nieuwe liefde op een kier staat en waar ik me even opgetogen en verliefd als gespannen en onveilig zal voelen. Hier liep het mede op stuk: K wilde binnen onze relatie ruimte voor liefde en seksuele exploratie met anderen. Dit verlangen van haar bekrachtigde mijn verlatingsangst, zelfs al waren de scenario’s van haar met anderen goeddeels hypothetisch.
Drie maanden geleden maakte ik, na een episode van aan-uit-aan-uit met K de overstap naar een veiliger samenzijn met de vriendin met wie ik al twee jaar een hechte vriendschap had opgebouwd. Zij, T, heeft begrip voor mijn behoefte aan geborgenheid en we geven dit elkaar. We gaan uit, genieten van elkaar, lachen en verdiepen ons in elkaar. Maar mijn verlangen naar K overschaduwt ons samenzijn en staat verliefdheid met T in de weg. En behalve dat, lijkt mijn fysieke aantrekking tot K alles behalve uitgedoofd. Ik wen niet aan de vormen en de geuren van het andere lichaam.
Ik veroordeel mijzelf. Verhang mezelf figuurlijk aan emoties van spijt. Spijt niet het zelfvertrouwen te manifesteren (lees: te hebben) om met K samen de wijde wereld in te gaan. Frustraties over mijn onvermogen om over onzekerheden heen te stappen. Ik heb de wolf van angst gevoed en de andere wolf van liefde laten gaan. Die wolf van liefde (of is het ‘maar’ een verlangen?) is gaan foerageren en grijpt me goed doorvoed bij mijn keel en mijn hart.
Inmiddels heeft K haar pad hervonden. Zij verloor me aan T en pakt haar biezen voor een reis naar de tropen. Ze overweegt in het buitenland te gaan werken en wonen. Niets bindt haar meer hier. Ons naderende afscheid manifesteert zich fysiek en ik draai rondjes in mijn emotionele bewustzijn, dat steeds nauwer lijkt te worden, zoals de ruimte in mijn lichaam waarbinnen mijn hart letterlijk lijkt te verkrampen.
Ik voel me ondankbaar ten opzichte van T, want zij is ongelooflijk goed, lief, onbaatzuchtig, attent, aandachtig, betrokken, origineel, belezen en grappig.
Lieve Dot. Hoe kom ik vooruit en verlos ik mij van emoties van spijt? Hoe kom ik weer in het heden en verlos ik mij van het verleden? Hoe breng ik mijzelf terug naar een dankbare staat van zijn waarin ik T ook geef wat haar toekomt?
Veel liefs,
Verdeeld
______________________________
Lieve Verdeeld,
Het klinkt inderdaad alsof je jezelf in tweeën hakt. En zoals ik uit eigen ervaring weet doet dat nog het meeste pijn – meer nog dan het verliezen van één of misschien wel alle twee je geliefden. Je hebt de ene vrouw gelijk gesteld met onveilige vrijheid en de ander met veilige onvrijheid. En dat lijkt me afbreuk doen aan je relatie met zowel K, T én jezelf. Ik vermoed dat dit de vinger op het spijtgevoel legt waar je zo graag vanaf wilt.
Voor je probeert dat spijtgevoel bij het grofvuil te zetten wil ik het even voor je gevoel opnemen. Niet alleen omdat spijt niet eenvoudig te dumpen is, maar ook gezien de functie die het vervult. Spijt bijt. Het brandt in je als een zuur tot in het chassis van je bewegende delen. Wanneer je spijt láát bijten en niet wegpoetst of onnodig uit laat uitlekken is het een effectieve vloeistof in de chemie naar zelfinzicht. Spijt wijst je op dat wat je beter had kunnen doen. De enige manier om dat te eren is om het vervolgens beter te doen. Als je het daarbij kunt laten, dan is spijt simpel, pijnlijk en effectief.
Dat is natuurlijk een kunst – zeker dat het-erbij-laten deel. Een kunst die jij, lieve Verdeeld, nu mag beoefenen met jouw spijt geen ‘zelfvertrouwen te hebben gemanifesteerd’. Koppel die spijt eerst los van zijn object (in dit geval K) en laat het vervolgens onverdund bijten. Zodat het je laat zien hoe je het voortaan beter kunt doen, lieve Verdeeld. Ik help je graag op weg.
Onthoud dat je zelfvertrouwen maar op één manier ontwikkelt: door jezelf te vertrouwen waar je nu bent. Als wie je nu bent. Niet door je keuzes te baseren door wie je vindt dat je moet zijn. Of wie je had kunnen zijn. Daarom groeit zelfvertrouwen ook op de aarde van de belangrijkste relatie van je leven: die met jezelf. Als die fris en onderhouden en rijk is, verduidelijkt ze alle andere relaties in je leven. Die relaties worden dan minder Landjepik – en meer een uitwisseling van wat je beiden te bieden hebt.
In je relatie met K kan project zelfvertrouwen op verschillende manieren vorm krijgen. Zo kan ik me voorstellen dat nu K nog niet opgeslokt is door de tropen, je nog één keer alles op tafel legt en er radicaal voor gaat. Met alle kansen én risico’s van dien (soms moet spijt dieper bijten om de stalen dwarsbalken van haar les te bereiken). Maar ik kan me ook voorstellen dat je je zelfvertrouwen juist dieper ontwikkelt als je haar – en de gewoontes die jou afslijten – laat gaan. Weer met het risico dat ze niet terugkomt, of dat een van jullie iemand anders tegen het lijf loopt, maar in het vertrouwen dat als jullie samen horen, je elkaar weer zult vinden. Vernieuwd en onder voorwaarden die ook voor jou werken.
Een scenario waarvan ik betwijfel of het je zelfvertrouwen ten goede komt is in de relatie met T blijven. Zoals je haar beschrijft klinkt ze als een geweldig persoon, een dierbare, te koesteren vriendin. Maar niet je geliefde. Niet diegene die de wonden die je relatie met K hebben achtergelaten dient te genezen. Dat is jouw taak. Daar is te leren van jouw spijt; daar is het zelfvertrouwen te behalen waar je naar verlangt.
Je vraagt hoe je ‘T kunt geven wat haar toekomt’. Wat haar toekomt is wat je daadwerkelijk kunt geven. Niet meer en niet minder. En wat je in de aanbieding hebt klinkt als een enorm rijke, levendige vriendschap. Zo een die je nooit moet onderschatten. Ik raad je aan om jezelf en haar die te geven, nu de sfeer tussen jullie nog vol respect en wederzijds begrip is.
Denk voorbij scenario A en B, lieve Verdeeld, en herstel de integriteit in jezelf. Overbied je hand niet naar zowel K als T – en geef wat je daadwerkelijk hebt. Dat is de bron van zelfvertrouwen.
Verhuis naar die bron en drink en schenk het meest zuivere water van jezelf. Laat je spijt die bron reinigen in plaats van vergiftigen. Daar wacht ‘de dankbare staat’ waarnaar je verlangt.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Klim in je pen, en wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Dat kan hier.
