Susan Smit toetst in Happinez elke maand bij prominente Nederlanders waar zij staan op ‘de spirituele ladder’. Met twee voeten op de grond, met het hoofd in de wolken of ergens tussenin? In het nieuwe nummer en hier als voorproefje: Marlijn Weerdenburg.
Daar komt ze mijn keuken binnen – een en al lach en blonde krullen en buik. Want zeven maanden zwanger en gehuld in een oranje strakke jurk waarover ze voor de fotoshoot zal zeggen: ‘Kan het wel? Ik heb natuurlijk bíllen.’ Ik lach. ‘Die vallen weg tegen je buik,’ zeg ik, ook gezegend met bíllen, ‘dat vond ik juist zo fijn aan zwanger zijn!’ Ze heeft geen idee hoe stralend ze eruit ziet.
De visagiste die haar spullen over mijn keukentafel heeft uitgespreid brengt haar zwangerschap en bevalling in herinnering en ik blaas ook een deuntje mee. Uit de tijd van mijn eigen zwangerschap weet ik nog dat alle moeders in mijn omgeving, ook die ik niet eens goed kende, ineens met een vertederde glimlach hun eigen ervaringen met me gingen delen. Ineens was ik lid van een geheim zusterschap van vrouwen die ooit kinderen kregen.
‘Het wordt een jongetje,’ zegt ze. Ze ervaart het zwanger-zijn als echt samen zijn. ‘Ik heb nu al heimwee voor als ik straks niet meer in verwachting ben.’ Dat begrijp ik zo goed. Het kan voelen als twee zielen in één lichaam. Er schiet een beeld door me heen van mijzelf in de trein met een hand onder mijn dikke winterjas op mijn beginnende buik en het binnenpretje dat ik hier stiekem met zijn tweeën zat.
Dat hele intense ervaren, dat heeft Marlijn op meer gebieden. Ze is een zoeker, luistert naar geloofsovertuigingen van anderen, wil werken aan zichzelf, eindeloos schaven en reflecteren en beleven. En soms, als dat harde werken haar teveel wordt en somber maakt, dan zet ze de hand op de rem en leunt ze op rust, ritme en regelmaat: goed eten en slapen, haar wereld klein maken en aandacht geven aan wat goed en mooi is. Eigenlijk precies zoals ze dat voor haar kindje straks voor zich ziet.
Ze zal op dit moment wel al bijna moeten bevallen. Ik zie haar voor me, zittend in een stoel, een kussen in haar rug en een hand op haar buik. Eindelijk niet meer zo op jacht naar kennis en ervaringen, maar kalm en berustend. Niet meer zoekend, maar wachtend.
Ze zal een prachtmoeder worden.
Het hele inteview met Marlijn en Susan lees je in Happinez ‘Vanuit het hart’.
