Wij zijn gewend om anderen te vertellen wat ze moeten doen. Alleen zit niet iedereen daar op te wachten.
‘Weet je wat jij moet doen?’ Gevolgd door diverse suggesties gebaseerd op persoonlijke ervaringen. Van antidepressiva tot mindfulness- het keuzemenu is eindeloos. Je moet anders eten, denken of bewegen. Het is niet goed zoals het is of zoals je bent.
Is onze onzekerheid het beste businessmodel?
In Nederland houden we van advies. Het aantal coaches en adviesbureaus stijgt al jaren en het lijkt er tegenwoordig op dat de ene helft van Nederland de andere adviseert. Wat zegt het over ons dat we steeds de behoefte voelen om anderen te vertellen wat ze moeten doen? Zijn we zo hulpbehoevend of juist deskundig? Is onze onzekerheid het beste businessmodel?
Ergens weet ik ook van alles beter. Gevraagd en ongevraagd geef ik mijn mening over de levensvragen van anderen. Ik praat, geef les en wil graag anderen behoeden voor de fouten die ik heb gemaakt. We hebben de beste bedoelingen. Maar wat zijn onze werkelijke behoeften?
‘Buiten het ziekenhuis kreeg ik een huilbui’
Toen ik de diagnose epilepsie kreeg, stortte mijn wereld in. Ik was in shock. De neuroloog bladerde in mijn dossier en gaf me een recept voor een pak pillen mee. Er was geen contact. Alleen een transactie. Probleem helder. Aanpak ook. Tot ziens.
Buiten het ziekenhuis kreeg ik een huilbui. Er liep een man langs. Hij bleef staan. Keek me aan. ‘Wat is er aan de hand?’, vroeg hij. ‘Kan ik iets voor je doen?’ Ik kalmeerde meteen. Twee vreemde mannen die me willen helpen. Een wereld van verschil.
Durf je samen te verdwalen?
Ik realiseer me dat ik bij een gesprek vaak een antwoord heb terwijl er nog geen vraag is gesteld. Als ik interviews van mezelf terugluister valt me op dat ik de ander niet uit laat praten of mijn eigen kennis weinig subtiel laat doorschemeren. Dat ik mezelf graag hoor praten.
Ik vind dat ik mijn vak beheers, maar is dat aan mij om te beoordelen? Had ik niet een mooier gesprek kunnen hebben als ik me wel goed had voorbereid, maar tijdens het interview de regie meer los durf te laten? Het gesprek laten ontstaan.
Ik wil een bepaald resultaat behalen en kies door jaren ervaring het liefst de snelweg, terwijl de geïnterviewde misschien behoefte heeft om stil te staan of een landweg te nemen. Te kijken naar het landschap. De routekaart in de prullenbak gooien en samen durven verdwalen. Goed luisteren is iets anders dan even je mond houden.
Aandacht is het mooiste cadeau
Ik vind het moeilijk stil te zijn. Niets te doen. Niets op te lossen. Maar dat gaat over mij. Ik ga niet over een ander. En wie vol is van zichzelf heeft geen ruimte voor anderen. Een uitzending zonder ontvanger.
Meditatie is feitelijk niets anders dan stoppen met praten en leren luisteren, zei een Indiase goeroe jaren geleden. Zo simpel en zo moeilijk. Het is een levenslange oefening waar je niets voor hoeft te betalen en het is het mooiste cadeau wat je aan jezelf en een ander kunt geven. Aandacht is het voorportaal van liefde. Het een kan niet zonder het ander.
