Heb je behoefte aan rust in je hoofd? Ga dan wandelen langs de zee, of surfen in het water. Moderne hippies Marie-Therese Pfisterer en Chanti Mai ontdekten samen – met het zout in je haar is het leven altijd beter.
Drie jaar geleden ontmoetten ze elkaar in Imsouane, Marokko. ‘Ik was in het water en maakte foto’s van haar. Ze vroeg of ze de foto’s mocht hebben. In ruil ervoor nodigde ze me uit bij de yogales die ze daar in de buurt gaf. Daar begon onze vriendschap.’ Marie-Therese Pfisterer (1988) woont in Portugal, Marokko, of ergens anders dichtbij de oceaan maar meestal niet in haar geboorteland Duitsland. Ze is fotograaf en een digital nomad, ze heeft verschillende online ondernemingen.
‘Als ik alleen ben met de oceaan, dan is het leven compleet, dan is het goed.’
Chanti Mai (1980) is kunstenares en yogalerares (weetje: ze gaf privéyogales aan Carice van Houten) en kan ook goed surfen, ze woonde overal en nergens en soms woont ze ineens toch in Amsterdam. Allebei zijn ze surfliefhebbers, oceaanliefhebbers, natuurliefhebbers. Samen besloten ze een blog te beginnen: Salt in my hair (‘omdat het niet uitmaakt waar je bent ter wereld, als je maar het zout van de zee in je haar hebt’). Ze zouden de verhalen vertellen van onderweg: mooie dingen en bijzondere mensen en plekken die ze tegenkomen op hun zoektocht naar de perfecte golven. Maar het was niet genoeg: wat nu, als je mensen ook kon meenemen op avontuur?
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
-
Over de wijsheid van leven in het nu
-
12 oefeningen voor ultieme ontspanning
-
En meer
Afgelopen januari organiseerden ze het eerste Salt in my hair-yoga & longboard retreat.
Anders dan de andere
‘Eén van de belangrijkste kenmerken van onze reis dat we graag locals willen sponsoren,’ aldus Marie-Therese. ‘In Marokko werken we samen met Marokkanen. Zo kun je iets teruggeven aan het land waar je te gast bent. Met hun samenwerken, van hun leren. We maken het niet ‘high fancy’ maar lokaal. We willen dat het betaalbaar is en willen echt het land laten zien, de pracht maar ook de essentie en ook het rauwe randje.
Chanti zegt: ‘Voor mij is kwaliteit heel belangrijk. Ik bedoel niet luxe maar meer spirituele kwaliteit, in de yogalessen, in de surflessen. Goed eten, vegetarisch of veganistisch als je wenst maar wel Marokkaans. Dat soort dingen.’
Wat ze ook heel belangrijk vinden is plezier hebben. ‘Mensen zijn in hun dagelijkse leven al serieus genoeg.’
Marie-Therese voegt toe: ‘Misschien kun je het niet eens retreat noemen maar meer ‘escape’. Of avontuur? Imsouane is leuk want er is geen Wi-Fi en geen pinautomaat. Dat is juist de charme.’
Gedachten stilmaken
De zee maakt je hoofd rustig, yoga maakt je dankbaar. Een combinatie die vanouds goed werkt, de houdingen komen overeen, niet voor niets doen veel pro-surfers aan yoga. Marie-Therese: ‘Ik vind het zelf heel moeilijk om mijn gedachten te stoppen, ik denk altijd na over dingen. Maar zodra ik het water in loop, is alles weg. Het is leeg in mijn hoofd. Geen zorgen, geen werk, geen smartphone. Het is de beste manier om in het echte leven terecht te komen. Zonder surf zou ik dag en nacht doorwerken. Dit is mijn rust, mijn pauze. Ik ben alleen met de oceaan. Dan is het leven compleet, dan is het goed. Ik vind het leuk om die ervaring ook aan andere mensen te geven.’
Lesgeven was nooit de intentie, voor Chanti: ‘In 2004 speelde ik met een theatergroep. We deden een yoga warm-up, en ik raakte geïnteresseerd, ik wilde meer. Ik heb uiteindelijk de teacher-training in India gevolgd, niet om zelf les te kunnen geven maar omdat ik de filosofie erachter wilde leren kennen. Een vriendin van mij was zwanger en wilde graag yogales, ze zei: je hebt een fijne stem. Zo is het begonnen. Het was in de tijd dat nog niet iedereen yogaleraar was. Ik heb een tijdje een eigen studio gehad in Amsterdam maar de drang om te reizen werd te groot. Nu geeft dit me juist de mogelijkheid om te reizen. Ik houd van yoga want het maakt je bescheiden. Zodra ik het doe, besef ik hoe gezegend ik eigenlijk ben met alles wat ik heb.’
Ze denken dat het mooiste van het retreat – of ‘escape’ – is dat het nooit de bedoeling was, er zit geen businessmodel achter. ‘We willen gewoon op avontuur.’
Liefde voor avontuur
Een vervolg komt er zeker. Eens per jaar naar Marokko. Marie-Therese: ‘We denken ook na over andere locaties, Portugal, Sri Lanka, de Filipijnen? We gaan onderzoeken waar we bij locals terecht kunnen op dezelfde manier als in Marokko. We werken nu ook samen met een aantal merken die producten cadeau hebben gedaan.’ Ze noemt een paar: Surf Durt, een zonnebrand zonder giftige stoffen. Het is ontworpen om het koraal te beschermen want normale zonnebrand vervuilt de oceanen. Proof zonnebrillen: zij investeren voor elke verkochte bril tien dollar in sociale projecten overal ter wereld. Mala Spirit: eerlijke, fairtrade mala’s en sponsor van het Bali Water Project. Ze zegt: ‘Dat je bewust kunt omgaan met de aarde en met spullen die je aanschaft, is een verhaal dat we graag willen verspreiden op onze avonturen. Samen met onze liefde voor de zee, en onze grote liefde voor avontuur.’
Meekijken met hun avonturen kan hier.
