We zijn gewend om het leven naar onze hand te zetten, met plannen, doelen en wilskracht. Maar sommige dingen ontstaan pas als je durft te vertragen en te luisteren naar wat zich aandient. Wat als het leven al op je wacht – en jij alleen nog hoeft te antwoorden? Volgens Susan Smit is dát het moment waarop je het leven werkelijk ontmoet.
Een disciplinaire levenshouding
‘Als je echt iets wilt en je zet je ervoor in, dan krijg je het.’ Dat is het uitgangspunt dat vanaf de jaren tachtig gemeengoed is geworden. Ook ik ben met deze mantra opgevoed. Het geëffende pad om te bewandelen is jezelf doelen stellen, focus houden, doorzetten om tot slot welverdiend te oogsten. Op school haal je zo je diploma’s, in je carrière verdien je zo een promotie. Het is een disciplinaire levenshouding die te vergelijken is met conditietraining, compleet met train- en voedingsschema’s, terwijl het leven iets heel anders van je vraagt. Het leven vraagt je om met haar te dansen.
Streven naar succes
Al dat najagen en afdwingen zie je niet alleen in schoolcarrières en loopbanen, maar zelfs in vrijetijdsbesteding. Uitjes worden uitgezocht en geboekt op kwaliteit. Als het dan allemaal gladjes verliep en het niveau inderdaad niets te wensen overliet, dan heet het een succes. Ook persoonlijke ontwikkeling wordt niet zelden vanuit wilskracht ingestoken. Spiritualiteit is dan een trap om te beklimmen, met vooraf bepaalde treden die leiden naar een steeds hoger niveau van zen en verlichting. Heling en verwerking van pijn is met deze instelling een kwestie van de juiste therapie volgen, op wilskracht de vereiste stappen nemen en ervan verlost dénken te zijn.
Ik versus wij
Dingen ‘voor elkaar krijgen’ doe je vanuit een idee van beheersing: de persoonlijke inspanning bepaalt het resultaat. Jij als mens hebt mentale controle en bokst je leven voor elkaar. Het is gebaseerd op ik-denken, met volledige zeggenschap over inzet en uitkomst. En dat staat lijnrecht tegenover wij-denken: in samenhang met de wereld, met het goddelijke, met anderen. Je mist de aansluiting op het vlechtwerk van het geheel, de bedding en ondersteuning van de goddelijke voorzienigheid.
Het staat al klaar
Doelmatig en planmatig handelen heeft heus wel kracht, maar slechts tot op zekere hoogte. Je zult nog geen tien procent van wat er mogelijk is realiseren, vergeleken met wanneer je daarnaast ook actief ontvankelijk bent. Receptief zijn betekent: het niet-weten verdragen, en een leegte laten bestaan waarin verlangens, inzichten en ideeën kunnen opwellen. Ze wellen op vanuit een diepere laag: jouw ziel, die veel meer weet dan je ego en verbonden is met alle niveaus van bestaan. Wensen worden wezenlijker en betekenisvoller, en hun verwezenlijking verloopt moeitelozer. Want het is al voor je weggelegd. Op onzichtbaar niveau staat het al klaar en jij bent erop toegerust, want het hoort bij jou. Het stroomt, en jij vaart vanuit je vrije wil mee op die stroom – wat niet betekent dat je niet zult hoeven peddelen.
Dans je mee?
Receptief kunnen zijn, in plaats van wilskrachtig, betekent voelen waar de wind vandaan komt – en dan pas de zeilen hijsen. Het betekent goddelijke timing erkennen; soms op je handen gaan zitten, en een volgordelijkheid toelaten die zich heel natuurlijk en onverbiddelijk ontrolt. Het betekent een uitwisseling voelen met de wereld om je heen en met het goddelijke niveau. Vertrouwen dat sommige dingen wel en andere niet voor jou bestemd zijn. Voelen dat iets jou vasthoudt, of juist loslaat. Kijken naar wat zich aandient, en dan bewust kiezen.
Als je wakker wordt, schep jij niet de ochtend. De ochtend was er al toen je sliep. Je ontwaakt en ontmoet de ochtend. Nu zijn jullie samen. Wil jij deze dans van haar?
Op zaterdag 13 September 2025 staat Susan Smit op het Happinez Festival! In haar lezing vertelt ze over haar nieuwe boek, de kracht en wijsheid van de vrouw en wat dit voor de wereld kan betekenen. Benieuwd? Hier kun je tickets bestellen en vind je meer informatie.
Meer lezen van Susan Smit?
Zo haal je kracht uit je voorouderlijn.
