Toegegeven, teleurstelling is een rotgevoel. Met een zwaar hart draai je honderd rondjes om de oorzaak van je onvrede heen. Je strijdt met het idee dat het eigenlijk anders had moeten zijn en zit nog midden in de weerstand tegen hoe het is. Maar als iets op een grandioze mislukking is uitgelopen, kun je niet om deze pijnlijke fase heen. Hoe onverlicht en kinderachtig het op het oog ook lijkt.
Teleurgesteld zijn is spiritueel gezien niet erg in de mode. Beter kijk je er zo snel mogelijk met een berustende, serene glimlach naar en zeg je dat het ‘is zoals het is’ of zelfs dat ‘het zo heeft moeten zijn’. Toch heeft het zin om hevige teleurstelling flink te ervaren, met al het slachtofferschap en je zielig voelen, alle spijt en boosheid erbij. Het is een diepmenselijke reactie die je niet kunt overslaan en die zijn plek nodig heeft. Want als je teleurstelling de deur wijst zal het, zoals dat nu eenmaal gaat met onderdrukte emoties, zijn plek opeisen: dan zal het ondergronds gaan om daar onbewust al je goedbedoelde werk te saboteren.
Je slaat iets waardevols over
Misschien dwing je teleurstelling naar de achtergrond omdat je vindt dat het niet verlicht is, maar het is ook mogelijk dat je bang bent om het ten volle te ervaren omdat het te pijnlijk zou zijn. Je brengt dat nare gevoel in je buik zo snel mogelijk naar boven, naar je hoofd, om het met positief denken, relativeringen, verlicht klinkende oneliners of andere lapmiddelen te mentaliseren. Weg ermee. Er is niets mis met relativeren, maar dat is iets voor later. Je slaat iets waardevols over.
Wat er dan zo waardevol is aan teleurgesteld in een hoekje te zitten? Je voelt wat er te voelen valt, zodat het door je heen kan gaan en weer vertrekken; dat is één. Iets verwerken gebeurt voor het grootste deel via het voelen, niet via het denken. Niet dat het gevoel dan voor altijd helemaal weg is – je zult misschien altijd een steekje gemis voelen als je eraan denkt –, maar je hebt je teleurstelling onderdak verleend waardoor de angel eruit is. Bovendien: iets doet precies zo veel pijn als het waard is. Je rouw, gemis en teleurstelling doen recht aan wat je verloren of misgelopen bent. Je moet je verliezen bij je in huis laten wonen. Ze horen bij je bestaan, bij je leven zoals je het leidt, bij wie je bent, wie je was en wie je gaat worden.
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
- Over de wijsheid van leven in het nu
- 12 oefeningen voor ultieme ontspanning
- En meer
Geef het een plek
Als je persoonlijke verliezen en teleurstellingen bij je mogen wonen, dan kun je er lessen uit trekken. Je kunt je eigen aandeel erin erkennen. Waarom liep het mis? Had je iets anders kunnen doen? Waren er signalen die je hebt gemist? Je kunt aandacht geven aan de rol van anderen; misschien eerst vanuit wrok of boosheid, maar gaandeweg vanuit empathie en begrip. Je kunt gaan inzien dat het (nog) niet bij je paste, dat iets anders beter bij jouw hogere doelen aansluit. Je kunt beseffen dat het te hoog gegrepen was en begrijpen dat je kunt uitblinken en opbloeien binnen jouw mogelijkheden. Je kunt contact maken met je verlangen ernaar, zodat je teleurstelling je leidt je naar wat je wil en naar de toewijding die daarbij hoort.
Teleurstelling is geen spirituele misdaad en je zult er niet aan bezwijken. Geef het een plek; juist dan wordt het sneller hanteerbaar en geeft het ruimte aan begrip, inzicht en nieuwe kansen die bij jou en de tijd passen. Als de ziel iets graag genoeg wil ervaren, creëert zij een volgende kans.
