Vogels worden in veel tradities gezien als boodschappers tussen hemel en aarde – lichtvoetig, vrij, en altijd op de grens tussen hier en daar. Soms lijken ze precies op te duiken op het moment dat je steun, troost of een teken nodig hebt. Susan Smit schreef over haar eigen ervaringen met vogels als stille begeleiders in tijden van verlies en verandering.
Meeuwen rond een afscheid
In de week voor het onverwachte overlijden van mijn vader – een badman die windschermen en ligstoelen verhuurde op het strand – zat er een enorme meeuw op de vensterbank voor het raam van mijn woonkamer. Hij bleef een tijdje zitten, leek me aan te kijken en tikte herhaaldelijk met zijn snavel tegen het glas. Het voelde als een boodschap, maar ik wist nog niet welke. Ik nam me voor om de komende tijd op meeuwen te letten.
Een dag later lag ik op het gras in een park. Er scheerde een meeuw zo vlak boven mijn hoofd dat ik zijn vleugelslag kon voelen. Kort daarna postte een vriendin een foto van een meeuw. Dat was drie, en tekens komen altijd in drievoud, zo geloof ik.
Op de avond dat ik hoorde van mijn vaders overlijden, zat ik met een goede vriendin in haar tuin over hem te praten. Op een zeker moment wees ze naar boven: een vlucht meeuwen cirkelde luid krijsend boven ons. Een saluut aan de badman, die in de vroege ochtenden en late avonden het strand deelde met honderden zeemeeuwen.
Happinez Krachtdieren deck
- Welk krachtdier is jouw gids vandaag?
- Trek een (dag)kaart ter inspiratie of doe een legging
- Ontdek de wijsheden van 40 magische krachtdieren
Vogels als boodschappers
In veel natuurreligies, ook in Europa vóór het christendom, worden vogels gezien als boodschappers tussen hemel en aarde. Ze leven letterlijk in de lucht én op de aarde, en horen in beide werelden thuis. Hun vleugels zijn als die van engelen.
Ze bewegen zich tussen daar en hier, boven en beneden, het hogere en het aardse. Veel mensen die steun nodig hebben, vinden veren of ervaren troost bij vogels die voor hen uit vliegen of juist dichtbij landen.
Je kunt dat afdoen als bijgeloof of wensdenken – maar alleen als je niet gelooft in de verbondenheid van al het leven en het intuïtieve vermogen dat ieder wezen bezit.
Een kraai als hoeder
Nog een ervaring, anderhalf jaar geleden: na veel wikken en wegen had ik het uitgemaakt met mijn partner. Met een zwaar hart fietste ik terug naar huis en ging, verdwaasd en vervreemd, op mijn dakterras liggen. Ik voelde me bungelen tussen twee werelden: mijn leven zoals het was, en een onbekende toekomst alleen.
Plots schrok ik op van een luid krassend geluid. Vlak naast mijn hoofd, op de omheining van het terras, zat een zwarte kraai. Hij bleef een tijdje zitten en kraste nog een keer luid voordat hij wegvloog. Het voelde alsof de kraai deze overgang hoedde, alsof hij zich ontfermde over de tussentijd en me veilig hield.
Let op de vogels
In tijden van grote veranderingen en overgangen: let op de vogels in je buurt, en op de veren die je pad kruisen. Het is ontzagwekkend hoe al het leven verbonden is – en hoe de dieren ons steeds weer bijstaan, hoe minzaam ze door veel mensen ook behandeld worden.
Zij hebben ons niet opgegeven. Geef hen ook niet op.
Meer lezen van Susan Smit?
Een stap in het onbekende: laat je vleugels groeien.
