Goedbeschouwd zijn we dat allemaal natuurlijk, afwijkenden.
Geen mens op aarde voldoet aan alle gangbare kwalificaties en heeft in uiterlijk, levensloop en karakter geen enkele afwijking van de norm. De normale mens moet nog geboren worden – en laten we hopen dat dit nooit gebeurt.
Toch heb jij het gevoel dat je meer dan gemiddeld (daar gaan we weer) afwijkt, want het voelt alsof deze brief aan jou is gericht.
Lief buitenbeentje
Je bent misschien de zoon of dochter van een criminele vader, je hebt een wijnvlek in je gezicht, bent bijna twee meter lang, hebt nog nooit een serieuze relatie gehad, je vingers zijn door reuma aangetast, je hebt angst voor openbare ruimten, valt op dezelfde sekse en zo kan ik nog wel even doorgaan. Je voelt je anders dan de anderen. De anderen, die ook allemaal anders zijn, maar niet zo anders als jij. Of niet op dezelfde manier.
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
-
Over de wijsheid van leven in het nu
-
12 oefeningen voor ultieme ontspanning
-
En meer
Misschien denk je, lieve afwijkende, dat ik nu een betoog ga houden over dat je af moet van je verlangen naar bevestiging en acceptatie en dat je niemand nodig hebt om je sterk te voelen. Maar met geliefd en geaccepteerd willen worden is niets mis, vind ik, het is een eerlijke menselijke behoefte. We zijn groepsdieren en hoe individualistisch je ook bent, toch zit er diep in je oerbrein een angst voor erbuiten vallen, uitgestoten worden, vanuit een biologische overlevingsdrang. Dat is een gegeven.
Slaapverwekkend gemiddeld
Ik wil juist het tegenovergestelde tegen je zeggen: je angstige bezorgdheid om anders te zijn is normaal. Dus maakt het gevoel af te wijken jou juist tot een bijna slaapverwekkend saai gemiddeld mens.
Normaal – zo had je dat afwijken nog niet bekeken, zeker? Maar het is waar: bijna iedereen worstelt op een zeker momenten in zijn leven met anders zijn. Ze zijn in de rouw terwijl iedereen zijn dierbaren nog lijkt te hebben, verlaten terwijl ze alleen maar zoenende stelletjes om zich heen zien, voelen zich te dik ten opzichte van al die slanke mensen die alles lijken te kunnen eten zonder aan te komen, ze zijn overvallen door somberheid en schamen zich tegenover al die happy people.
We hebben allemaal onze dingetjes
Mijn dochter van zeven heeft last van eczeem dat in sommige perioden haar ellebogen en knieholten rood gloeiend bedekt. Laatst had ze eraan gekrabd, het was gaan bloeden en ze huilde – niet van de pijn, maar van de schaamte, zo ontdekte ik toen ik haar troostte. ‘Straks kijken alle kinderen ernaar,’ snikte ze. Tegen haar zei ik wat ik ook tegen jou zou willen zeggen, lieve afwijkende, en dat is het volgende: we hebben allemaal wat. Niemand is hetzelfde en gelukkig maar, want wat zou het hier een suffe boel worden als dat het geval was. En bovendien hebben mensen wel wat beters te doen dan kijken naar je (vul hier in wat jouw ‘afwijking’ is), want ze hebben het veel te druk met zichzelf.
We hebben allemaal onze dingetjes, ook ‘witte mannen’ zoals dat tegenwoordig heet. Ze komen dan misschien over alsof ze hun hele leven de wind mee hebben gehad, maar zouden in werkelijkheid zomaar een rotjeugd of een nare ziekte kunnen hebben gehad. Of ze vertonen de schijn van arrogantie, terwijl ze van binnen juist extreem onzeker of lief bescheiden zijn. We weten het niet. En het dondert ook niet, want alle ideeën die we over ze hebben verdwijnen zodra ze hun mond open doen en tegen ons beginnen te praten. Dan zien we pas wie we voor ons hebben. En zo is dat ook met jou.
Jouw anders-zijn staat niets in de weg. Elk vooroordeel dat mensen op basis van jouw unieke afwijkende dingetje koesteren, zal, als je bereid bent de brug over te steken en jezelf te laten zien in al je kracht en unieke schoonheid, oplossen als sneeuw voor de zon.
Met respect en waardering voor wie je bent en de manier waarop jij dit oplost,
Susan
Meer brieven lezen van Susan Smit?
- Dit is een brief die elke vrouw zou moeten lezen
- Deze brief is voor iedereen die ooit verlaten is door zijn geliefde
- Aan alle bonusouders: Susan Smit schreef je deze brief
