Wat als je kinderen het plastic speelgoed willen dat bij de volgende basisschool-rage hoort, maar jij je zorgen maakt over wat dat voor de aarde doet? Pauline heeft een gratis idee voor diegene die de volgende schoolpleinrages verzint.
Het lastige van kinderen behalve dat het hebben ervan op zich al milieubelastend is, is dat ze net als wij gevoelig zijn voor trends. En bij basisschoolkinderen zien trends er eigenlijk altijd uit als kleine, gekleurde plastic dingetjes. De rages zijn niet gemaakt van vilt of nootjes uit het bos, ze zijn niet gemaakt van eco-katoen en niet gemakkelijk te recyclen, en ze worden snel vervangen.
Vorige week had ik een discussie met mijn kinderen over Squishy’s. Ik weet niet hoe je het uitspreekt, maar het was al op Zapplive op televisie. Het is een soort knuffel waarin je kunt knijpen, een stressbal, daar schijn je rustig van de worden, maar het is niet in de vorm van een bal maar in de vorm van een ijsje, cupcake of eenhoorn en in hysterische kleuren. Ook jongens spelen ermee. Mijn kinderen wilden natuurlijk Squishy’s want ons nichtje had ze al een half jaar geleden en de hele klas had ze inmiddels – zelfs de Vrijeschool kan de rages niet buiten de deur houden. Ik zei dat ik geen zin had om nog meer plastic dingen te kopen die ze over een paar weken ergens ongeïnteresseerd in huis zouden laten slingeren maar mijn weerstand hield zoals je begrijpt geen stand.
Piepkleine elastiekjes in de zee
Ik herinnerde me de loombandjes en dat ik destijds een keer een column heb geschreven: hoeveel van die piepkleine gekleurde elastiekjes zouden per ongeluk in de waterleiding, het riool of in de rivieren terecht zijn gekomen en uiteindelijk naar zee gespoeld, waar ze in de magen van schildpadden en vogels terecht gekomen zijn en hoeveel daarvan zouden zijn gestorven aan het loomen? Die kleine fluorescerende elastiekjes waar kinderen gretig armbandjes mee maakten totdat de rage voorbij was, zijn bedacht door een in Amerika wonende Maleisiër die eerst bij Nissan werkte, en er multi-multimiljonair van is geworden in een paar weken tijd.
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
-
Over de wijsheid van leven in het nu
-
12 oefeningen voor ultieme ontspanning
-
En meer
Nog niet zo lang geleden hadden mijn kinderen een Fidget spinner nodig: een klein tolletje dat je in je handen kunt laten draaien, het scheen rustgevend te zijn voor kinderen met ADHD, ADD en autisme maar iedereen had ze, je had ze ook met lichtjes of glow-in-the-dark. Ik was nog niet eens aan het weggooien ervan toegekomen nu we dus Squishy’s moesten.
De kinderen zijn ze zelf gaan kopen en ik eiste dat ze zouden nadenken over waar het naartoe zou gaan nadat ze erop uitgekeken zouden zijn. Squishy’s zijn trouwens gemaakt van traagschuim, heb ik opgezocht. Traagschuim werd in 1966 ontwikkeld door NASA voor in de ruimtevaart en wordt nu vaak gebruikt in matrassen, het vormt zich naar het lichaam. Het is gemaakt van polyurethaan, plastic dus.
Lieve mensen van de volgende basisschool-rage
Een week hebben ze ermee gespeeld, toen was er al één kwijt. En één ligt in een hoek van de gang klaar om te verstoffen, niemand pakt hem op. En één is kapot. Ik heb besloten dat we ermee gaan knutselen, dat ze er een nieuwe bestemming voor moeten verzinnen. Of dat ze tenminste gaan uitzoeken wat polyurethaan is en hoe het gemaakt wordt.
En ik heb nog een goed plan. Lieve mensen die de volgende basisschool-rage gaan verzinnen en daar in een paar weken multimiljonair mee gaan worden omdat die rages de halve wereld over gaan en meestal in China worden geproduceerd en ouders zoals ik er geen weerstand tegen kunnen bieden: maak het volgende onzinnige en felgekleurde kleine rotzooitje dan tenminste van plastic dat uit de zee is opgevist.
Als jullie nou een echte grote rage verzinnen, een van miljoenen – heb je meteen een stuk zee opgeruimd. Plan?
Meer lezen over opvoeden?
Lieve ouder: Susan Smit schreef je deze brief.
