22,95
Iedere moeder heeft na een aantal jaren opvoeden, de mist in gaan, fouten herstellen en plotselinge doorbraken zo haar eigen setje regeltjes en overtuigingen.
Hieronder volgen de mijne – soms best vreemd en zeer aanvechtbaar. Doe er je voordeel mee of schuif ze hoofdschuddend terzijde:
Da’s mijn regel. Betrap je jezelf er regelmatig op dat je praat met open mond (en kom op, dat doen we allemaal)? Straf je kind dan niet als het eens iets zegt met open mond. Daar is het woordje ‘eigenlijk’ voor uitgevonden. ‘Eigenlijk’ hoort dat niet, kind. Maar soms doen we het toch.
Kindertruien hoeven niet na één keer dragen in de wasmand. Kinderharen hoeven niet elke dag gewassen. Kinderspeelgoed hoeft niet elke avond opgeruimd. Alleen kinderlichaampjes moeten elke dag geknuffeld. That’s it.
Ja. Iedere ouder gooit tekeningen, knutselwerkjes en kleifiguren weg. Dus. Je voelt je enorm lullig (ik fluister altijd ‘sorry’ als het in de vuilnisbak kieper), maar het is niet anders. Kleintjes produceren een enorme hoeveelheid Kunst, op dagelijkse basis. Mijn techniek: eerst met een magneet op de koelkast of tentoongesteld in de vensterbank, dan ergens achteraf en als er niet meer naar gevraagd wordt stiekem weggooien of in de bewaarmap.
Waarom stoppen met kleren uitwisselen en doorgeven als de kinderen geen baby meer zijn? Kom maar door met die vuilniszakken.
In geval van een driftbui in de orde van ‘zich op de grond werpen en oorverdovend gillen’ stap je thuis natuurlijk wel eens schijnbaar onaangedaan over je dreumes of peuter heen in het kader van negeren. In het openbaar wil je je kind nog wel eens streng toespreken of zijn zin geven, al was het alleen maar om de geërgerde gezichten en ‘wat een asociale moeder en zielig kind’-oordelen te pareren. Niet doen. Nooit. Je kind hoeft maar één keer te merken dat je in het openbaar eieren voor je geld kiest en je bent alleen nog maar eieren aan het uitzoeken.
De beste remedie voor het verlammende gevoel ‘alleen maar moeder te zijn’ is even alles en iedereen uit te besteden en het tegenovergestelde zijn van moeder zijn: de lekkere, onbesuisde meid die er nog ergens onder verborgen ligt.
Bij wijze van vloek ‘chips’ zeggen waar geen kinderen bij zijn is erger dan ‘shit’ zeggen waar kinderen bij zijn, moet je maar denken.
Susan Smit over haar onderbuikgevoel en actie ondernemen. Lees meer
Susan Smit omschrijft hoe zij het doet. Lees meer
Wanneer je je openstelt krijg je als vanzelf een teken. Lees meer
Volgens Susan Smit. Lees meer
Het kan zijn dat je buik je iets toefluistert. Lees meer
De troost waar we naar verlangen kan online zeker geboden worden. Lees meer
