‘Geef jezelf toestemming gelukkig te zijn’

Ze klinken zo mooi en verlicht, die spirituele oneliners. Maar wat zeggen we eigenlijk? En is het waar? Susan Smit toetst, keurt, wikt en weegt.

‘Geef jezelf toestemming om elke dag gelukkig te zijn’.

Geluk is het meest begeerde goedje op aarde. Er bestaat een levendige handel in geluk: het woord ‘happy’ duikt voortdurend op in spreuken op sociale media, geluksgoeroes beweren dat ‘geluk een keuze is’ en ‘Tien stappen naar geluk’- boeken beloven dat ongebreideld geluk je deel is als je maar het juiste zelfwerk verricht. Gelukkig zijn valt dus te leren. Sterker nog: je hoeft het jezelf alleen maar toe te staan.

Onder ‘geluk’ verstaan de meeste mensen het goede gevoel. Deze emotie is aangenaam en dus willen we er meer van. Tegenover het goede gevoel staat het slechte gevoel (verdriet, spijt, teleurstelling) en dat is niet wenselijk of zelfs niet-verlicht. Als zoiets je overvalt, heb je jezelf kennelijk nog geen toestemming gegeven om elke dag gelukkig te zijn. Zodra ons leven op orde is, de scherpe randjes van onze persoonlijkheid zijn afgeschaafd en slechte gevoelens het onderspit delven, zullen we het geluk vinden. Denken we.

Ik wil het tegenovergestelde beweren. Geluk is een bijproduct van het beleven van het ‘volle leven’, met alle regenbuien, afscheidskussen, onzekerheden en prachtige momenten die erbij horen. Treurigheid en pijn hoef je te ontkennen noch verdoven (en je hoeft er overigens ook niet in te blijven hangen). Ze komen voort uit jou en hebben je iets te melden. Geluk ontstaat niet als je ‘jezelf daarvoor toestemming geeft’; het ontstaat juist als je jezelf toestemming geeft om te voelen wat je ook maar voelt en dat vervolgens te onderzoeken. Een waarachtig blij mens word je pas als je klein en groot verdriet, net zoals geluk, op waarde weet te schatten.