Jaloezie heeft de naam een beetje kinderachtig te zijn. Het is een emotie waar niemand trots op is, maar die iedereen wel eens voelt. En hoe onaangenaam dat ook is, er zit ook een mooie kant aan, volgens Parul Sehgal.
Parul weet het zich nog levendig te herinneren: toen ze acht jaar was, kwam er een nieuw meisje bij haar in de klas. Een meisje dat niet alleen prachtig glanzend haar had, maar ook nog eens hartstikke slim was. Parul was zo jaloers op haar, dat ze, toen het klaslokaal leeg was, gauw het cijferoverzicht pakte en alle cijfers van Parul in onvoldoendes veranderde. En ach, nu ze meteen bezig was ook maar meteen die van de rest van de klas – behalve van haarzelf.
Dol op jaloezie
Jaloezie is niet alleen iets voor achtjarige meisjes, zegt Parul in haar TED Talk, die onderzoek heeft gedaan naar jaloezie in de literatuur. Romans barsten ervan – zonder jaloezie zou er misschien niet eens literatuur bestaan, zegt ze. Neem ‘Op zoek naar de verloren tijd’, het beroemde boek van Marcel Proust, of het boek (en de film) The Talented Mr. Ripley. Wij mensen haten het gevoel van jaloezie, en zijn er tegelijkertijd dol op: ‘Daarom is Instagram zo’n hit.’
Het maakt ons creatief
En het prikkelt ons tot gekke acties, tot inventiviteit. Neem Parul, die wachtte tot haar juf en klasgenoten weg waren zodat ze de cijfers van het nieuwe meisje kon veranderen. Of neem de vrouw die een nepprofiel aanmaakte op Facebook onder de naam van de vriendin van haar ex, en vanaf dat profiel een jaar lang nare berichten naar zichzelf stuurde – puur om haar concurrente een hak te zetten. Het verdient allemaal geen schoonheidsprijs, maar creatief is het wél, zegt Parul.
Boeken vol troost
Hoezeer we jaloezie ook uit ons eigen hart willen verbannen: laat het een troost zijn dat jaloezie ons creatief maakt. En dat er duizenden boeken vol jaloerse types zijn, die ons kunnen troosten wanneer we weer eens groen zien van jaloezie.
Weten wat jouw jaloezie eigenlijk betekent? Zo kom je erachter – en ontdek je hoe je het positief kunt gebruiken.
