Soms heb je tegenslag nodig om in te zien dat geluk niet draait om de momenten waarop alles vanzelf lijkt te gaan, maar in de bereidheid om jezelf aan te passen aan een nieuwe situatie.
Door de jaren heen had ik, zoals ieder mens, een flink arsenaal aan strategieën en trucs om verdriet te vermijden ontwikkeld. Al vanaf dat ik klein was, vond ik manieren om pijn te ontvluchten, weg te drukken en te verbergen. Dat werkte aardig, totdat de vader van mijn kinderen de relatie verbrak en ik ineens niets meer aan mijn fancy trukendoos had.
En dat was geweldig nieuws.
Meneer Hartzeer
Doordat de pijn zo alomvattend was, al mijn tactieken me uit handen geslagen werden en ik niets kon doen om pijn van deze orde ook maar een beetje in te dammen, had ik geen andere keus dan de strijd staken en het verdriet toelaten. Ik gaf het op. En daar begon de magie.
Ik schoof een stoel aan tafel bij voor meneer Hartzeer, schonk wat voor hem in en liet hem lekker zijn benen uitstrekken. Hoe minder ik tegen hem vocht, hoe minder hij terugvocht. Ik ontdekte dat ik hem aankon, dat ik gewoon bleef ademhalen. En ik merkte gaandeweg dat hij eerder wegging als ik hem ruimhartig en dapper verwelkomde. Hij was steeds eventjes op bezoek, zo begon ik te begrijpen, hij was geen kostganger.
Onprettige emoties
Een crisis is geen feestje, maar om te helen moet je kwaliteiten in jezelf opduikelen die je uiteindelijk verrijken. Dit is het belangrijkste wat ik heb verworven: het verdragen van onprettige emoties. Ik heb geleerd bij ze te ontspannen in plaats van ze weg te duwen, te denken of te lachen. Ik durf zelfs geïnteresseerd naar ze toe te buigen om te horen wat ze me te vertellen hebben. Ik ben groot en sterk genoeg om ze te accepteren als deel van mijzelf en het leven, zonder angst dat ze me zullen verpletteren.
De sleutel tot geluk
Inmiddels ben ik het liefdesverdriet te boven, maar in het leven schuift er gewoon af en toe een mevrouw Verdrietig, meneer Boos en mejuffrouw Zielig als gast aan mijn tafel, vooral als ik ongesteld moet worden, er niets lijkt te lukken of ik gewoon een pesthumeur heb en er even niets bij kan hebben. Maar sinds ik vriendschap met ze heb gesloten en niet meer bang voor ze ben, kan ik ze veel eerder weer opgelucht uitzwaaien.
Geluk zit ‘m niet in de afwezigheid van ongeluk, pech of pijn. Geluk zit ‘m in de bereidheid om de aanwezigheid van die dingen ontspannen te accepteren.
Meer Happinez?
- Drie tips om met mindere dagen om te gaan
- Waarom je nooit meer een zelfhulpboek hoeft te lezen
- Toon als ouder je ware emoties
