Verliefdheid kan voelen alsof je thuiskomt. Alsof de ander het ontbrekende puzzelstukje is dat je leven compleet maakt. Geen wonder dat zoveel mensen verzuchten dat ze hun soulmate of tweelingziel hebben gevonden. Maar juist in die betovering ligt een risico: jezelf kwijtraken. Hoe blijf je trouw aan wie je ten diepste bent, terwijl je je hart openhoudt voor de liefde?
Waarom we onszelf verliezen in de liefde
Wie verliefd is, ziet vooral overeenkomsten. Het is de symbiotische fase: een periode waarin je de ander op een voetstuk zet en jezelf naar de achtergrond schuift. Zijn of haar kwaliteiten lijken groter, mooier, wijzer dan de jouwe — en onbewust begin je te pleasen, te plooien, te hopen dat je genoeg bent.
We vertellen onszelf dat het goed is om open te staan voor nieuwe dingen; dat liefde ons mag veranderen. Dat klopt — liefde helpt ons te groeien. Maar het wordt gevaarlijk wanneer we op den duur ons ware ik niet meer durven tonen. Niet omdat we niet willen, maar omdat we bang zijn dat het niet genoeg is.
Van ‘wij’ naar ‘ik en jij’
Elke relatie bereikt onvermijdelijk het punt waarop de versmelting oplost. Je ziet dat jullie verschillende wensen, dromen en ritmes hebben. Dat kan schuren. Het ideaalbeeld spat uiteen en wat overblijft is een keuze: durf ik mezelf werkelijk te laten zien?
Online training Tantra & seksuele energie
- Voel je lichter, vrijer én levenslustiger
- Meer uit je hoofd zijn en meer in contact met je lichaam
- Cadeau: set tantrakaarten
We leren de kunst van liefde nergens echt. Films eindigen bij de eerste kus — niet bij het moment waarop twee mensen elkaar opnieuw moeten vinden, midden in de verschillen. Geen scenario, geen handleiding, alleen onszelf.
Waarom het versmeltingsideaal ons belemmert
Sommige mensen blijven hun hele leven hoppen van verliefdheid naar verliefdheid, omdat ze het pijnlijke loskomen van de symbiotische fase niet willen beleven. Ze blijven zoeken naar dat goddelijke gevoel van één zijn, niet beseffend dat echte liefde juist begint waar die illusie eindigt.
Want liefde die volledig versmelt, verstikt. Liefde die vrijheid geeft, voedt.
Verbonden in vrijheid: de essentie van een volwassen relatie
In een gezonde relatie is er een dynamisch evenwicht tussen twee polen: jezelf zijn en jezelf openen voor de ander. Het vraagt moed om je grenzen te bewaken en evenveel moed om je hart zacht te houden. Maar alleen waar autonomie en verbondenheid hand in hand gaan, kan liefde groeien.
Wanneer je dicht bij jezelf blijft houd je je eigen kracht en talenten levend, blijf je eerlijk, niet alleen naar je partner maar ook naar jezelf, ontstaat er ruimte voor echte intimiteit en worden verschillen geen bedreiging maar iets om te koesteren. Want het is juist dat verschil — het andere perspectief, het andere innerlijke landschap — dat een relatie sprankelend houdt.
De rol van zelfliefde in een relatie
We verliezen onszelf wanneer we geloven dat onze essentie niet goed genoeg is. Maar liefde vraagt geen scherpere versie van jou. Geen perfectie. Geen rol. Liefde vraagt aanwezigheid. Je mag je angsten laten zien. Je mag je tekortkomingen toelaten. Je mag, zoals je bent, komen opdagen in de relatie — en blijven.
Blijf jezelf, ook in de liefde
Koester het begin, de magie, de versmelting — maar durf daarna terug te keren naar jezelf. Niet om afstand te creëren, maar om ruimte te bieden aan de liefde die volwassen wil worden.
Ware liefde is geen jacht, geen prestatie, geen toneelstuk.
Liefde is wat overblijft wanneer jij volledig jezelf durft te zijn.
