‘Het is zoals het is’

Ze klinken zo mooi en verlicht, die spirituele oneliners. Maar wat zeggen we eigenlijk? En is het waar? Susan Smit toetst, keurt, wikt en weegt.

Deze week onderzoekt ze de woorden: ‘Het is zoals het is.’

Het klinkt uit duizenden monden, uit alle hoeken gaten, bij de meest uiteenlopende situaties: ‘Het is zoals het is’. Het plankje hangt scheef. De afspraak gaat niet nagekomen worden. De relatie valt in duigen: ‘tisoalstis’. De mystieke wijsheid, door de massa omarmd, wordt overal op toegepast. Alleen, hallo mensen: het past niet overal!

Even een esoterisch lesje, if you don’t mind. De wortels van ‘het is zoals het is’ liggen bij een boeddhistische term die ‘ware aard’ betekent: tathata. De ‘zoheid’ van dingen. Alles heeft zijn zoheid, daaraan herkennen we het. Een appel heeft zijn zoheid zodat we hem niet verwarren met een perzik. Situaties hebben ook hun zoheid. Als het regent, dan vallen er druppels naar beneden en worden de straten nat. De ware aard van dingen laat zich niet beïnvloeden en nauwelijks verhullen, maar zal altijd komen bovendrijven en zich doen gelden. Ertegen strijden is zinloos en onnozel. Het omarmen is wat je te doen staat.

Met erop wijzen dat de dingen nu eenmaal zijn zoals ze zijn sla je dus soms de spijker op z’n kop. Maarrrr… zodra het wordt geplakt als een pleister op iets wat nou niet zozeer de ware aard van iets is, maar een ongelukkige toestand waar nog wel wat aan te redden valt, dan is het niet meer dan een opportunistische dooddoener. Handig om ervan af te zijn. ‘Het is zo, jammer joh, ik zou er heus nog wel wat aan kunnen doen en eigenlijk is het ook mijn schuld, maar we laten het lekker zo, doei.’

‘Het zal zijn zoals jij besluit dat het moet blijven’, is dan het correcte (en lekker betweterige) weerwoord.