We hebben allemaal pijnlijke gebeurtenissen of periodes in ons leven ervaren. Als we eraan terugdenken, kunnen we gemakkelijk vervallen in vingerwijzen en oordelen.
Dít heeft die persoon ons aangedaan, dát is ons door de schuld van anderen overkomen. Niets is gemakkelijker dan blijven vasthouden aan het verhaal dat je jezelf altijd verteld hebt – waarin vast waarheid schuilt, maar waarin je ook veel pijlen richt op de andere betrokkenen. Vergeving van die anderen helpt je een stuk op weg om het trauma achter je te laten, maar wat vooral wonderen doet is het onder ogen zien van je eigen aandeel.
Vervuld leven
Je hebt binnen de pijnlijke gebeurtenis of periode misschien fouten gemaakt of op een bepaalde manier gereageerd die niet bevorderlijk was om naar een oplossing te bewegen. Misschien ben je zelfs wel deel van het probleem geweest. Misschien heb je karaktereigenschappen die, als je terugkijkt, voor problemen in je leven hebben gezorgd en die jou belemmeren om tot een vervuld leven te komen.
Wijsheid
Het inzien en accepteren van je eigen aandeel, hoe klein of groot het ook was, heeft altijd een helende werking. Niet als je vervolgens jezelf gaat veroordelen, maar omdat je erkent dat er een deel van het verhaal was waar jij invloed op uitoefende. Het brengt je weg van slachtoffer-denken en haatgevoelens. Als jij immers een deel in handen had, dan kun je je daarop concentreren (in plaats van op het deel waar je geen invloed op had) en er lessen uit trekken. En als je er iets van leert, dan heeft het meer nut en zin gehad dan wanneer je geen enkele rol in het gebeurde accepteert. Het is helend omdat je toestaat dat de ervaring je wijsheid brengt over jezelf en je toekomst.
Autonoom
Het verdriet, de rouw, de verwijten om wat er is gebeurd zijn van jou. Niemand anders draagt ze, ook niet de daders en betrokkenen. Zij hebben geen last van wat jij voelt en denkt. Hoe oneerlijk het soms ook is, jij hebt ze zelf te dragen. Wat nou als je die gevoelens ook echt besluit te gaan dragen? Als je niet langer de pijlen afschiet die geen doel treffen? Als je naar ze kijkt, met een lief oog, en besluit er volledige verantwoordelijkheid voor te nemen? Dit ben jij, met dit verleden, die nare gebeurtenissen en dat eigen aandeel die je hebben gemaakt tot wie je bent. Niets veroordeel je, niets mag er niet zijn en niets heeft een plaats bij een ander. Jij bent de rechtmatige eigenaar en draagt de plicht ervoor te zorgen.
Je denkt misschien dat het in bezit nemen van de verwerking te zwaar wordt, dat je eronder gebukt zult gaan, dat de wrok nog groter wordt omdat je niet meer naar de anderen kijkt en wijst. Het tegendeel is waar. Je zult je bevrijd voelen. Autonoom. Ontdaan van lijntjes met allerlei mensen aan wie je energie verliest. Je hebt je kracht teruggevorderd. Je bent vrij.
Meer lezen van Susan Smit?
Waarom iets ‘loslaten’ niet mogelijk is, volgens Susan Smit.
