‘Ik vind het héérlijk om af en toe borden stuk te gooien,’ hoorde ik een studiegenote jaren geleden zeggen. ‘Dat geluid, het grootse gebaar, alles vind ik er fijn aan.’ Ik snapte precies wat ze bedoelde.
Niet dat ik het nou vaak dóe – in mijn hele leven heb ik misschien twee keer uit woede een bord kapot gesmeten. En eigenlijk voelde ik me daar dan achteraf schuldig over – moest dat nou, dat onbeheerste gedoe? Kon ik me nou niet een beetje inhouden? Maar aan de andere kant: het luchtte wel enorm op.
Misschien omdat het zo duidelijk is. Al die woede richt zich op iets dat bréékt – kijk, daar ligt het, in scherven op de grond. Zichtbaar. Tastbaar. Bám. Alsof dat bord getroffen is door een bliksemschicht. Op de een of andere manier is daarmee de woede in een keer opgelost. ‘Zo zeg,’ denk je dan bijna verbaasd, kijkend naar de scherven op de grond. ‘Dat lucht lekker op!’ Maar hoe komt dat eigenlijk?
Waarom kan het zo fijn zijn om dingen kapot te maken?
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
-
Over de wijsheid van leven in het nu
-
12 oefeningen voor ultieme ontspanning
-
En meer
Je bent ook maar een mens
We zijn het liefst netjes en keurig en aardig en beheerst… Maar je kunt een keer zo kwaad zijn dat je door je eigen pantser van redelijkheid breekt. Natuurlijk, je kunt ook gaan hardlopen, of jezelf op een andere manier afbeulen, maar iets stukmaken is dramatischer, sneller en krachtiger.
Het geeft een gevoel van macht
Denk aan Kali, de godin van schepping en vernietiging. Of de godin Tara, die 21 verschijningsvormen heeft, waaronder ook de ‘toornige’, die de aarde doet trillen als ze van woede staat te stampvoeten. Als de Griekse oorlogsgodin Enyo een kwade bui had, legde ze complete steden in puin. Een sneuvelend kopje stelt eigenlijk niks voor, maar toch: jíj beschikte, jíj maakte het stuk, jíj heerst over de schepping van de keukenkast.
Het is gecontroleerd verlies
Veel in het leven gebeurt zonder dat je er invloed op hebt. Iemand die je kwijt raakt, het leven dat je een loer draait. Verdriet, machteloosheid, woede en rouw kunnen je overspoelen, zonder dat je er iets aan kunt doen. Maar iets kapot maken, doe je zélf. Het geeft een gevoel van controle.
Misschien is dat laatste, die controle, wel waar het uiteindelijk om gaat. Wat hier staat over ‘met de borden smijten’ gaat ook op voor andere manieren om iets te vernietigen. Papieren verscheuren. Brieven verbranden. Het is een manier om iets te dóen, om emoties zichtbaar en tastbaar te maken. En om de energie van al die emoties een uitweg te geven naar búiten. Liever dat er af en toe wat vaatwerk sneuvelt, dan dat je zelf van binnen stuk gaat.
Een kanttekening…
Maar goed, een kanttekening is wel op zijn plaats: idealiter doe je dat gooi- en smijtwerk natuurlijk wel als je alleen bent. Je wilt immers niet dat anderen geraakt worden door rondvliegende scherven. (Disclaimer: misschien moet je zelf ook even een veiligheidsbril op!) En je moet het ook niet te vaak doen hè? Niet dat de hele familie dekking zoekt achter de bank als de soep aanbrandt. En op je werk moet je er al helemáál mee uitkijken.
Ja, hier neemt de redelijkheid weer de overhand: misschien moet je toch vooral die zucht tot vernietigen uitleven op momenten dat je níet boos bent. Lekker raggen met de sloophamer, tijdens een verbouwing. Oude dakpannen aan gruzelementen gooien in de kringloop-container van het afvaldepot. Of gewoon flessen naar de glasbak brengen en luisteren naar hoe ze in scherven vallen, en dát zien als een van je geheime genoegens.
En wat doe je met de scherven?
Tot slot: heb je iets stuk gegooid waarvan het echt niet de bedoeling was? Dan is er een prachtige manier om de schade te herstellen: met de traditionele Japanse techniek die bekend staat als ‘kintsugi’, waarbij je scherven aan elkaar lijmt met goudverf.
Want na je woede de scherven opvegen, de borden lijmen, iets dat stuk was weer heel maken, tot inkeer komen, ja, dat kun je óók. Misschien zit er dan ergens nog wel een barst, maar zoals Leonard Cohen al zong: die barsten, die onvolkomenheden, that’s how the light comes in.
Meer lezen…
Hier lees je meer over ‘kintsugi’, scherven repareren met goud, en hoe je daar psychologische lessen uit kunt trekken. We hebben ook nog dertien creatieve opruimtips voor mensen die van rommel houden (servies laten sneuvelen zit er ook bij). Zoek je juist tips om beheerst met je woede om te gaan? Lees dan hier hoe je dat doet.
