Laatst zei ik het op dezelfde dag tegen twee verschillende mensen die ik wilde steunen en vaak genoeg zeg ik het tegen mezelf: in principe leef je je leven alleen. Er is liefde, er is vriendschap, er is familie, er is professionele hulp, er zijn boeken, er zijn lotgenoten en er zijn vrienden in de geestelijke wereld, maar alleen jij kiest richting op je levenspad. Alleen jij kunt diep naar binnen kijken en jezelf kennen, liefhebben en adviseren.
Zo vaak zie ik hoe we naar anderen reiken voor troost, advies en gezelschap vóór we diep in onszelf duiken. Hoe we honderd andere stemmen over een kwestie verzamelen voor we die van onszelf beluisteren. Hoe we ons eenzaam en onbemind voelen als de geboden hulp niet is zoals we die hadden gewenst.
Je hebt bovenal jezelf
Je hebt eerst en bovenal jezelf. Je hebt je wijzere zelf die je jongere, gekwetste zelf kan behoeden en troosten. Je ziel die je de juiste richting influistert. Je lieve lichaam dat je draagt en alle ervaringen die te intens voor je waren voor je bewaart om nog eens goed te bekijken. Je brein dat alle kennis die je hebt opgedaan heeft opgeslagen om uit te putten.
Je bent omringd door anderen aan wie je met draadjes vastzit, je bent deel van een goddelijke geheel met een reikwijdte waarvan je als aards mens niet het flauwste benul hebt, maar jij alleen neemt je eerste en je laatste ademteug. Alleen jij kan dit aardse leven elke dag vormgeven. Je draagt die verantwoordelijkheid vanaf het moment dat je ziel afdaalt naar de foetus in je moeders baarmoeder. En je bent ervoor geoutilleerd: je hebt alle kwaliteiten en gereedschappen meegekregen die je nodig hebt om je leven te leiden volgens je eigen hoogste wensen en opdrachten – zolang je je maar niet te veel laat afleiden door andermans zielenopdrachten of afdwaalt door andermans levenspad.
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
- Over de wijsheid van leven in het nu
- 12 oefeningen voor ultieme ontspanning
- En meer
Je lichaam als stemvork
Vertrouw eerst en vooral op jezelf. Een kakafonie aan raadgevingen en zienswijzen van anderen belemmert het horen van je eigen stem. Het belemmert het voelen van je hartslag, je adem, je verbinding met de bron en je twee benen die op de aarde staan.
Trek je regelmatig terug, in kalme afzondering, en vertoef in je binnenwereld – juist als je je labiel, onzeker en kwetsbaar voelt. Bewoon alle verdiepingen van de woning die je lichaam is. Laat het stil worden en je zult merken dat je kunt leunen op een eigen bodem, diep vanbinnen, waar je nooit doorheen kunt zakken. Daarna zul je voelen, met je lichaam als stemvork, naar welke richting je wordt toegetrokken en van welke richtingen je wilt wegblijven. Je zult weer weten wie je bent, wat van jou is en wat niet, en wat je hier te doen hebt.
Je bent nooit alleen. Je bent met jezelf.
