Iedere vrouw kent het moment waarop ze als meisje merkt dat de blikken die op haar worden geworpen van aard veranderen. Niet langer zijn de blikken alleen maar geamuseerd, maar er komen ook opeens blikken van mannen die op een andere manier belangstellend zijn.
Ze blijven rusten op haar lichaam, inschattingen makend, onderzoekend. Ik kan me die omslag nog precies herinneren en ik weet ook nog hoe ik erop reageerde: mijn adem bleef in mijn keel steken en mijn spieren spanden zich aan. Mijn lichaam pantserde zich, zo zou ik het nu omschrijven.
Vleiende bevestiging
Wat eerst verwarrend en ongemakkelijk was, werd gaandeweg een vleiende bevestiging waar ik aan gehecht raakte. Toen ik op mijn zeventiende modellenwerk ging doen, wist ik al precies hoe ik moest staan, bewegen en kijken om de mooiste plaatjes te krijgen – zoals ik nu jonge vrouwen zie doen op een fotogeniek bruggetje achter mijn huis terwijl hun vriendinnen foto’s van hen nemen voor op Instagram. En ik begrijp het; het is spelen met het ontluikende uiterlijk en het effect dat het sorteert, je wilt ermee experimenteren en plezier maken. Je weet: de buitenkant is een deel van mij, maar nog niet eens het puntje van de ijsberg van wie ik ben.
Onzichtbaar
Waar ik eerst aan moest wennen en toen aan gehecht raakte, neemt nu ik tegen de vijftig loop meer en meer af tot het straks helemaal weg zal zijn. En, zo moet ik eerlijk bekennen; ook daar moet ik aan wennen. Op straat merk ik dat ik voor het overgrote deel van de mannen onzichtbaar ben geworden. Er is zelfs een bepaald type man dat ik ervan verdenk aardiger tegen me te zijn geweest als ik jonger was geweest, wat natuurlijk lastig te bewijzen valt. ‘Men grow cold as girls grow old and we all lose our charms in the end’, zong Marilyn Monroe in ‘Diamonds are a girl’s best friend’.
Online training Sacred Sexuality
-
Ervaar meer levendigheid, intimiteit en sensualiteit
-
Kom in verbinding met je vrouwelijke energie
Begeerte en seksualiteit
Het mooie is dat mijn gerichtheid op mijn eigen schoonheid en begeerlijkheid gelijktijdig verflauwt met de straataandacht. Mijn vrouwenlichaam wordt minder bekeken en beoordeeld terwijl ik dat zelf ook minder doe en dat werkt bevrijdend. Dat betekent niet dat ik mijn erotische natuur niet langer vier; maar het betekent wel dat ik uiterlijkheden daar niet meer zo streng mee verbind. Mijn seksualiteit is losser gaan staan van de mate van begeerlijkheid in de ogen van anderen, en meer in lijn met mijn eigen begeerte en sensualiteit. (Mijn eigenwaarde is trouwens goddank al veel langer geleden los gaan staan van mijn uiterlijk en mijn eigen partner heeft geen last van verflauwende aandacht.)
Je zou het je dochter, nichtje of buurmeisje al veel eerder in het leven gunnen, maar kennelijk is dit de route die veel vrouwen in deze maatschappij afleggen: eerst voel je je ongemakkelijk onder de seksualiserende blikken van anderen en daarna bij het uitblijven daarvan, tot je kunt ontspannen, met al je innerlijke seksuele energie, onafhankelijk van wie er wel of niet kijkt. En dat is verrukkelijk.
