‘Mens, daar was je toch allang voorbij?’ Denk jij dat ook wel eens als je weer overvallen wordt door een oude pijn, in een maar al te vertrouwd patroon vervalt of trapt in dezelfde belemmerende overtuiging?
In de euforie van een mechanisme of trauma in kaart brengen, begrijpen en vrijmaken, kun je veronderstellen dat het jou daarna nooit meer dwars gaat zitten. Maar de eerstvolgende keer dat je een soortgelijke ervaring meemaakt, kun je weer net zo ontredderd zijn.
Een mens kan iets in haar persoonlijkheid niet helemaal van zich afschudden
Het helpt als je je ontwikkeling niet als een lineair proces ziet (met een begin, een midden en een eind), maar meer als een spiraal. Heling van oude pijn en beperkende innerlijke overtuigingen van hun macht over je ontdoen is geen rechte lijn, maar een circulair proces dat je steeds een stukje dichter bij de kern van de zaak brengt.
Energie beweegt zich in cirkels en spiralen. De circulaire beweging is een kringloop, zoals de zon die opkomt en ondergaat, en de bomen die de stikstof opnemen die wij uitademen en daarvan de zuurstof produceren die wij inademen. Bij een spiraal beweegt energie zich van of naar een middelpunt, zoals bij een tornado of orkaan. De menselijke bewustzijnsontwikkeling zie ik zich voltrekken in een spiraalbeweging. En hoewel de spiraal zich naar of van het midden beweegt, komt de geest toch langs steeds dezelfde plekken, maar met een iets ander perspectief. Of vergelijk het met de jaarringen van bomen die elk jaar dezelfde cirkel omtrekken, maar wel steeds groter. Zo kan een mens iets in haar persoonlijkheid niet helemaal van zich afschudden, maar er alleen beter mee leren omgaan. Het is een modern misverstand, gecultiveerd door menig spiritueel coach en zelfhulpboekenschrijver, dat een mens zijn tekortkomingen en verstoringen helemaal kan loslaten.
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
-
Over de wijsheid van leven in het nu
-
12 oefeningen voor ultieme ontspanning
-
En meer
Afdalen naar ons binnenste
We bewegen, na vele jaren van avonturieren, ervaringen opdoen, aanrommelen en soms worstelen, naar ons eigen midden, onze diepste kern. Dat afdalen naar ons binnenste wordt soms door een persoonlijke crisis in gang gezet, maar kan ook op een zachtere manier plaatsvinden als we gehoor geven aan de roep om onszelf beter te leren kennen, onze kernwaarden ontdekken en ernaar gaan leven. Beweeg mee en heb vertrouwen dat de dingen hun loop hebben. En probeer dat te doen zonder schaamte, zelfverwijt, slachtofferschap of haast.
We cirkelen naar ons eigen middelpunt; dat is de evolutie van de geest. Of zoals romanschrijfster Rachel Cusk het zegt: ‘I don’t feel like I am getting older, I feel like I am getting closer.’
Meer lezen van Susan Smit?
Waarom afscheid ook iets moois kan zijn.
