Lieve single,
Je weet hoe het is als je aan je tante moet uitleggen waarom ‘zo’n leuke vrouw of man als jij’ nog alleen is, als je op een feest alleen een ‘plus 1’ mag meenemen als het je partner is en als de buurvrouw je ongevraagd geruststelt dat er ‘heus iemand voor jou is weggelegd’.
Mensen horen zich in tweetallen te bewegen, dat is je inmiddels wel duidelijk, en elke nacht naast elkaar te slapen in een tweepersoonsbed. En als dat niet zo is, dan zou je dat volgens sommige mensen heel erg moeten vinden, en volgens anderen zou je er juist als happy single van moeten genieten.
De waarheid over het vrijgezellenbestaan
De waarheid is natuurlijk – dat durf ik gewoon te zeggen, lieve single – dat het vrijgezellenbestaan even heerlijk is als dat het verdrietig is. Op sommige momenten geniet je van je vrijheid en autonomie. Je kunt precies doen wat je zelf wilt en hebt veel tijd voor vriendschappen, persoonlijke ontwikkeling en sexy avonturen. En op andere momenten kan het ronduit ellendig zijn om geen geliefde te hebben die altijd de telefoon opneemt als jouw naam er staat, die je liefde en passie kan ontvangen en tegen wiens rug je na een nachtmerrie aan kunt kruipen.
Er is een zonkant en een schaduwkant en laat niemand je aanpraten dat je die beide kanten niet mag voelen of uiten. Als je alleen romantische films zou kijken en liefdesliedjes zou luisteren, zou je bijna kunnen denken dat het leven alleen de moeite waard is met een geliefde. Bijna – want jij weet beter. Maar aan de andere kant hoef je liefdeshonger niet te negeren en de vrolijke vrijgezel uit te hangen als je dat niet zo voelt. Het verlangen naar een partner kan heel intens zijn. Je hoeft dat niet weg te moffelen. Het verlangen is er gewoon en hoeft niet opgelost te worden. Doorvoel het, kijk er zonder oordeel naar, dan ontstaat er ruimte omheen. Je wordt er niet langer door geleefd. Je laat het bestaan, maar je bestaat er niet meer uit.
Terugdenken aan je liefdesgeschiedenis
Mag ik je iets in herinnering brengen? Iets wat je, als je terugdenkt aan je eigen liefdesgeschiedenis, vast ook nog wel weet? Je kunt je ook heel eenzaam voelen met zijn tweeën. En dat is, als je het mij vraagt, een grotere belasting voor de ziel. Mijn moeder zegt altijd dat ze ‘gelukkig gescheiden’ is. Altijd als ik haar zie verzucht ze hoe verknocht ze is geraakt aan de stilte, het in haar eigen gezelschap verkeren en alleen mensen opzoeken bij zij wil zijn en die bij haar willen zijn. Eenzaam is ze sinds de scheiding niet meer, maar ze kan zich soms wel even alleen voelen.
Misschien ben je bewust alleenstaand, weduwe of weduwnaar (waarbij je getrouwd was óf voelde) of uit een relatie gestapt of geduwd. In alle gevallen kan er, in een samenleving die is ingericht op stellen, schaamte en zelftwijfel opspelen. Het alleen-zijn kan aanvoelen als een soort blamage, alsof je op dit vlak hebt gefaald. Daarover zul je niet makkelijk praten, want de schaamte zelf is ook altijd schaamtevol. En er kan zelftwijfel groeien: het idee dat je kennelijk niet helemaal deugt en de liefde voor jou niet is weggelegd.
Schijn hier je licht op
Die dingen zijn, anders dan verdriet of eenzaamheid, schadelijk. Ik zou je willen vragen om de gevoelens van schaamte en minderwaardigheid te onderzoeken en los te laten. Schijn er je licht op, lieve vrijgezel. Laat ze oplossen in het gloedvolle licht van je vreugdevolle vrijheid, je eigen kracht en de trots om op eigen benen te staan en er iets van te maken.
Met grote achting voor de manier waarop jij je leven, op dit moment zonder partner, vormgeeft,
Susan
Meer brieven lezen van Susan Smit?
Deze brief is voor iedereen die ooit verlaten is door zijn geliefde.
