Vind jij het lastig om gesprekjes met onbekenden aan te knopen, omdat je niet zeker weet of ze je wel aardig zullen vinden? Dan zal dit wetenschappelijke onderzoek naar de ‘sympathie-kloof’ je geruststellen.
Een sollicitatiegesprek, netwerkbijeenkomst of zelfs een verjaardag van een goede vriendin waar je eigenlijk alleen de jarige kent. Het zijn situaties waarin we ons bovenmatig bewust zijn van onszelf, omdat we in contact komen met onbekenden. Een gevoel van onzekerheid kan je dan bekruipen. Wat vindt die ander van mij? Zit hij of zij er wel op te wachten als ik een gesprekje over koetjes en kalfjes aanknoop? Vinden ze me wel aardig?
Na afloop kunnen we blijven piekeren over hoe we onszelf tot de ander hebben verhouden. Was die ene opmerking niet een beetje dommig? Viel je grapje wel goed? Wat zullen ze wel niet denken nu je zo zenuwachtig aan je haar bleef plukken? Die onzekerheid in sociale interacties is volkomen normaal, en de meeste mensen hebben er in meer of mindere mate last van. Het kan er zelfs voor zorgen dat je maar helemaal geen gesprekje aanknoopt. Maar dat blijkt dus helemaal nergens voor nodig.
De sympathie-kloof
Wetenschappelijk onderzoek wees in 2001 al uit dat veel mensen de neiging hebben zichzelf overmatig kritisch te beoordelen in sociale interacties. Andere mensen – waar we ons zo druk over kunnen maken – zijn een stuk milder in hun oordelen. Een paar jaar geleden verscheen een nieuw onderzoek naar dit fenomeen, van Erica Boothby. Zij noemt het de liking gap, of sympathie-kloof. In een serie experimenten ontdekte Boothby dat mensen vaak onderschatten hoe aardig ze overkomen op anderen.
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
-
Over de wijsheid van leven in het nu
-
12 oefeningen voor ultieme ontspanning
-
En meer
Teveel aandacht voor de innerlijke criticus
Ook ontdekte Boothby waardoor dit komt. De gesprekspartner gaf allerlei positieve signalen af, waaruit de proefpersoon kon afleiden dat diegene hen sympathiek vond. Toch werden die niet opgepikt, doordat de proefpersoon vooral gefocust was op de eigen innerlijke criticus. Het maakte niet uit of het gesprek nou kort, gemiddeld of heel lang duurde. In alle gevallen hadden de proefpersonen onderschat hoe aardig ze werden gevonden en hoe leuk hun gesprekspartners het gesprek hadden gevonden.
Knoop maar aan dat gesprek
Kortom: onzekerheid in sociale interacties is heel normaal. Juist daarom is het belangrijk om je bewust te zijn van die ‘liking gap’. Merk je dat je terughoudend bent in het aanknopen van gesprekken of relaties? Probeer dan na te gaan waar dit door komt. Luister je teveel naar die innerlijke criticus, focus dan eens helemaal op de ander. Merk je signalen van sympathie bij een gesprekspartner? Ga er dan vanuit dat deze oprecht zijn. Dat maakt al die bijeenkomsten en verjaardagen een stuk gezelliger. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor alle anderen die je zult ontmoeten. Wie weet waar zo’n eerste gesprekje toe kan leiden…
