Bij het woord ‘magie’ wordt snel gedacht aan manifesteren met je wilskracht; doelen stellen en wat je wenst met gedachtekracht naar je toe trekken. Voor mij is magie bedrijven altijd samenwerken geweest. Een beetje zoals tuinieren. Laat me dat uitleggen.
‘Twee energieën komen samen bij het telen van groente, fruit en kruiden: de scheppende energie van de mens en die van de natuur’, laat ik een personage zeggen in een van mijn romans. ‘Er is wat ik doe en wat de natuur doet, het gezaaide en het nog niet geoogste. Wat we bedenken en wat we doen. De droom in ons hart en het zaad dat we in de grond stoppen. In die tussenruimte bevindt zich het mysterie. De scheppingskracht. Magie, zo je wilt.’
Vitale levenskracht
Voor mij is magie bedrijven samenwerken met het goddelijke, het onzichtbare, de natuurlijke vitale levenskracht die overal doorheen stroomt. Zoals je bij tuinieren ook doet. Als mens kun je iets in beweging brengen, maar daarna is het afwachten geblazen. Je kunt water geven bij droogte, plaagdieren op afstand houden, onkruid in toom houden en dan nog kunnen dingen mislukken. Niet alles wat je zaait zal ontkiemen of tot volle bloei komen, en misschien is dat maar goed ook. Wij mensen hebben immers geen volledig zicht op het grotere plan.
Zielsverlangen
Magie is gebaat bij je bereidheid om een stap terug doen, op je handen te gaan zitten. Wilskracht kan juist flink in de weg zitten om magie vrijelijk zijn werk te laten doen. Je activeert een zielsverlangen dan wel door het voor jezelf bewust te maken en te uiten (te visualiseren, op te schrijven, uit te spreken of hoe je dat maar wilt vormgeven) en een eerste stap te zetten, maar daarna is het vooral een kwestie van je laten leiden door wat je toevalt en oog hebben voor wat er naar je toe komt. Goedbeschouwd is wilskracht een teken van wantrouwen van de complexe, intelligente, allesomvattende en onbegrijpelijke magische aard van het leven.
Triomf van ware magie
Soms voel ik aan dat, als ik actief zou handelen, de dingen naar mijn hand kan zetten, maar dat dit niet het allerbeste voor mij en het geheel zal zijn. Ik zou dan rommelen in wat ik eerder ‘de tussenruimte’ heb genoemd, waar het mysterie actief is. Wacht maar af, zeg ik dan tegen mezelf, geef het wat tijd, doe niets en dan zal alles op zijn plaats vallen. Als dat dan vervolgens gebeurt, anders maar veel beter dan ik me had gewenst, voelt dat als de triomf van ware magie.
Meer lezen van Susan Smit?
Susan legt uit waarom iets ‘loslaten’ niet mogelijk is.
