Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan Quarter life crisis:
Lieve Dot,
Hé wat lastig, het echte leven. Maar misschien ook wel goed om even na te denken over wat ik nu eigenlijk wil. Ik ben 25 en net afgestudeerd. Master in Environmental Biology. De universiteit leidt je op tot wetenschapper en daarom is er de vraag: PhD of niet? Vier jaar vast aan één project waar je hopelijk goed op je plek zit. PhDs die ik interessant vind zijn in Wageningen of Amsterdam. Ik wordt echter bestookt door recruiters van IT bedrijven die mijn CV op een banensite hebben gevonden en denken dat ik goed pas in hun IT-traineeship. Ik denk dat het een goede ervaring is om te zien hoe het werkende leven buiten de universiteit is, maar is het ook waar ik gelukkig van wordt?
Ik heb sinds twee jaar een relatie met een fransman. We hebben elkaar leren kennen in Zwitserland waar we ruim een jaar samen hebben gewoond omdat ik daar mijn master stages deed, maar tussen de stages door hebben we ook acht maanden in Nederland gewoond. Hij komt uit de Alpen en ziet een toekomst in Nederland helemaal niet zitten, hij wil naar Zweden. Als een soort compromis heeft hij nu een baan aangenomen in Nederland: Een PhD in Delft. We zijn nu alweer ruim twee maanden in Nederland in mijn studio in Utrecht en zijn PhD start hoogstwaarschijnlijk in april. Maar na die vier jaar wil hij absoluut verhuizen en zeker niet in dit donkere, regenachtige en bergloze land blijven wonen -ja, ik heb geprobeerd om hem op de zon te wijzen telkens als zij schijnt, maar de regen blijft helaas beter hangen.
Sinds ik terug ben in Nederland merk ik hoe fijn ik het hier vind. Onze mentaliteit, mijn familie die ik erg miste toen ik in Zwitserland was, en Utrecht…echt mijn stadje, waar ik zo graag wil wonen -maar reizen vanuit Delft naar Utrecht is te ver, dus waarschijnlijk moeten we verhuizen. Kortom, ik wil niet naar Zweden.
We hebben samen erg veel meegemaakt. Mijn partner heeft me door mijn burn-out gesleept. Je weet natuurlijk nooit hoe het was gegaan als ik alleen was, maar hij heeft veel voor me gedaan. Ik ben nu mijn banenzoektocht aan het centreren om Delft en daarbij mis ik veel wetenschappelijke kansen. Ik denk dat we moeten verhuizen naar een plek dichter bij Utrecht en daarna wil hij naar Zweden. Door al deze mismatching vraag ik me nu af: moeten we hier wel mee doorgaan? Als ik geen toekomst in Zweden zie, hoeveel schieten we dan op met de relatie in stand houden? Is het verstandig om kansen te laten lopen omdat er teveel reistijd is? Is het wel eerlijk om hem te laten beginnen aan zijn PhD?
Ik heb gehoord van het fenomeen quarter life crisis en ik heb het idee dat ik daar midden in sta.
Lieve Dot, kun jij mij helpen?
Liefs,
Quarter life crisis
__________________________
Lieve Quarter life crisis,
Hoe sterk ik ook waardeer dat je deze vragen aan mij voorlegt, nog sterker heb ik het gevoel dat ze direct aan je vriend toebehoren. Misschien haast letterlijk, door je brief te vertalen, uit te printen, hem mee uit eten te nemen naar een van die leuke nieuwe tentjes in Utrecht, en samen de koe bij de horens te vatten. Dit lijkt me nu een typische situatie die je niet eerst zelf kunt uitwerken of uitdenken, maar die oprecht ergens in jullie unieke en fluïde midden ligt. Die groeit tussen de tegels van jullie liefde en het pad bepaald naar een eventuele gezamenlijke toekomst.
Jullie klinken als twee slimme mensen die een duidelijke visie hebben over jullie toekomst. In plaats van voor de ander denken of de toekomst te proberen voorspellen zou ik alle puzzelstukjes van jullie beider verlangens op tafel leggen. Benader de puzzel zo ruim mogelijk, en zorg dat er zowel korte- als lange termijn stukjes bijzitten. Ik krijg namelijk het idee dat jullie allebei je hakken in het – inderdaad tegengestelde – zand zetten over zaken die nu eigenlijk nog niet spelen.
Of jij – mordicus – over vier jaar nog in Utrecht wil zijn, weet je eigenlijk niet. Of hij – mordicus – tegen die tijd nog naar Zweden wil, weet je eigenlijk ook niet. Geloof me als ik zeg dat er veel in vier jaar kan gebeuren, zeker in je twintiger jaren. Onderzoek dus de verschillende puzzelstukjes tussen wat nú voor je werkt, en wat je denkt dat over vier jaar voor je werkt.
Bepaal allebei vervolgens welke wensen sterk, medium of niet onderhandelbaar zijn. Zorg dat er puzzelstukjes van elk levensgebied inzitten – van jullie liefde tot woon, ziel- en carrièredoelen. En bovenal; verwacht niet gelijk de puzzel perfect te kunnen maken. Wees bereid om een kreupele pony te zien verschijnen terwijl je langzaam uitvogelt hoe die kan transformeren tot de wilde ros die de voorkant van de puzzeldoos belooft. Laat de puzzel van tijd tot tijd liggen.
Ervoor kiezen samen te leven met iemand anders is inherent beperkend en verruimend tegelijkertijd. Over het beperkende stuk hoef ik jullie niets te vertellen. Het verruimende stuk is vaak ongrijpbaarder. Het is de mate waarin jullie samenzijn je leven vergroot in de diepste zin. En uiteindelijk is het een optelsom, een onderhandeling bijna, van al die praktische en ongrijpbare elementen. Je kunt de ene niet boven de ander plaatsen.
En het is iets waar jullie alleen maar samen uit kunnen komen. Door het open te breken, eerlijk te zijn over je eigen verlangens en oprecht te luisteren naar die van een ander – en dan te kijken wat raakt, overlapt en overblijft. En nu is het moment daarvoor, lieve Quarter life crisis. Jullie kunnen samen een geweldige, unieke, in de wind van jullie levens deinende puzzel maken of elkaar al de hersens inslaan tijdens het puzzelen zelf. En zelfs dat laatste scenario is waardevol om te ontdekken. Je kunt alleen maar winnen.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Klim in je pen, en wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Dat kan hier.
