Deze week keurt ze de woorden: ‘Enjoy!’
#lekkergenieten is de mantra van deze tijd. Wie niet buitensporig geniet en dat naar alle kanten uitdraagt is sneu en niet-spiritueel. Dus we worden bedolven onder de #lovemylife #happy en #zinin. En wat je ook doet, of je nu net een baby hebt gekregen en in verwarring in de kreukels ligt of een shirtje afrekent bij de kassa, je krijgt de aansporing ‘Geniet ervan!’ Van dat nadrukkelijke genotsgebod word ik persoonlijk een beetje nerveus.
Het idee van de helende werking van genieten komt van de oude Griekse filosoof Epicures. Hij zag genot als tegenwicht voor angst voor goden en de dood. Door invulling te geven aan natuurlijke verlangens als eten, drinken en seksualiteit kon dat getackeld worden. Primadeluxe. Er zijn nogal wat religies en spirituele tradities die juist het inperken van aardse genietingen als weg zien naar verlichting, of dan in ieder geval een godsvruchtig leven: slapen op spijkerbedden, seksuele onthouding, geen alcohol drinken en meer van dat soort slechte ideeën. Dus hoe handig is het dat je tegenwoordig via het gelukzalige beleven verlichting zou kunnen bereiken?
Tot zover niets aan de hand. Zou je denken. Alleen dreigen we door te schieten van genieten naar hedonisme (genot als hoogste goed, als levensinvulling) en een taboe op even niet genieten. De grap is dat we daardoor steeds minder in staat zijn te genieten. Omdat het moet en alles wat moet is niet meer leuk. En omdat het niet haalbaar is en we ons daarvoor generen.
Geluk ligt niet verscholen in de afwezigheid van ongeluk, maar in je bereidheid om de aanwezigheid daarvan ontspannen te accepteren. Het is even mooi klote. Ook goed. Dan kan een volgend geluksmoment veel makkelijker om de hoek verschijnen, plotseling en om de gekste dingen, en kun je het plukken. Of heb jij soms een beter idee?
