Susan Smit schrijft een brief aan alle lastige mensen, licht ontvlambare oproerkraaiers, rebellen. Het zijn niet de makkelijkste mensen, maar de wereld heeft ze wel nodig.
Lieve weerbarstige,
Je hartslag schiet omhoog, het onrecht klopt in je slapen, alles in jou komt in opstand, want wat gebeurt is niet juist, niet waar. En daar vlieg je uit de bocht – ter plekke met overslaande stem of een tijdje later met een zorgvuldig voorbereide actie. Je laat dingen niet lijdzaam gebeuren, maar spreekt je met kracht uit – voor jezelf, een ander of het grotere geheel.
Als jij, lieve weerbarstige, een man bent word je waarschijnlijk gezien als uitgesproken en dwars. Als je een vrouw bent, word je vermoedelijk als hysterisch en lastig beschouwd en in vorige eeuwen liep je zelfs de kans om op een brandstapel of in een gekkenhuis te belanden (met de diagnose zenuwziek).
Je ként de regels wel, maar wilt ze niet volgen
Jij, wier emoties aan de oppervlakte zitten, die te lezen is als een open boek, wijst het spelletje af. Het spelletje van je niet laten kennen, meegaan met de stroom, je houden aan de regels en niet uit de toon vallen, bedoel ik. De mensen die de regels van het spel volgen maken carrière, worden aardig gevonden, zijn aangenaam gezelschap en lijken door het leven te rollen. Toch lukt het je niet om je te conformeren – en dat ambieer je ook niet. Je ként de regels wel, maar kiest ervoor ze niet te volgen als dat betekent dat je jezelf en dat wat goed en juist is de rug moet toekeren.
Online training Tantra & seksuele energie
-
Voel je lichter, vrijer én levenslustiger
-
Meer uit je hoofd zijn en meer in contact met je lichaam
-
Meer dan 5.925 trainees gingen je voor
Als ik lezingen op scholen geef kom ik jonge weerbarstigen tegen, zoals jij misschien vroeger ook was. Soms zijn ze gekleed in zwart, gedragen zich bozig en teruggetrokken, andere keren dragen ze kleurrijke, dwarse kleren en voeren ze het hoogste woord, maar altijd stuit ik op een klein hartje, een groot rechtvaardigheidsgevoel, een kritische geest en een immense waarheidsliefde. De dingen zijn niet eerlijk geregeld in de wereld, zo ontdekten ze recentelijk, en ze wijzen elk op hun eigen manier het systeem af. Ik herken ze feilloos. Mijn grote, lieve broer was precies zo.
Richt je blik op het broze
Als de hele wereld je, in je donkerste buien, huichelachtig en opportunistisch voorkomt en je bijna wilt opgeven, richt dan je blik op het broze, het onschuldige dat jij met je scherpe zwaard verdedigt: de kinderen, de verlegenen, de kwetsbaren die hun stem niet verheffen. Kijk naar hen, recht je rug en blijf je waarheid spreken. Er moet iemand uit de pas durven lopen om een nieuwe richting te kunnen bepalen.
Soms zul je worden afgerekend op je al te barse toon of dramatische middelen. De vorm zal tegen je worden gebruikt terwijl het doorgaans de inhoud van de boodschap is die hen onwelgevallig is (want onhandig en ongezellig). Als het je lukt om onbegrip, veroordeling en hoon van je af te laten glijden, ben je vrij. Als je leeft zoals je bent zonder je afhankelijk te maken van ‘hoe het hoort’ en wat maatschappelijk succes oplevert en je bovendien bereid bent je eigen overtuigingen voortdurend tegen het licht te houden, dan heb je een ontembare kracht in handen. En kan niets je meer stoppen.
De wereld heeft lastige mensen nodig. Licht ontvlambare oproerkraaiers. Rebellen.
Mensen die steigeren, protesteren en ingrijpen. Mensen die niet iets accepteren alleen maar omdat iedereen dat doet. Bedenk eens: elke vorm van verandering, verbetering en beschaving tegen de stroom in is teweeg gebracht door mensen zoals jij.
Lieve tumultueuze, behoud je vuur en zet haar in voor het hoogste goed. Daar is moed, oprechtheid en overgave voor nodig, en soms lijkt het nergens toe te leiden, maar jouw stem heeft invloed en jouw handelen heeft zin.
We zijn geen speelballen van de tijd, zo weet jij als weerbarstige, de tijd is een speelbal in onze handen.
Met liefde en eerbied voor wie je bent,
Susan
