Ik kan me nog precies het moment herinneren dat ik in de moeilijke periode na een scheiding wist dat het ergste voorbij was: ik rolde de sokken weer op.
Niet langer wierp ik ze los in de lades van mijn dochter, mijn zoon en mezelf, maar ik rolde ze zorgvuldig op tot bolletjes zoals ik eerder altijd gedaan had. Ik had de liefdevolle zorg voor mijn gezin, dat weliswaar uiteengevallen was, weer teruggevonden. Ik overleefde niet meer, maar leefde met aandacht, waardering en vertrouwen. Niet lang daarna liet ik een naambordje maken met onze drie namen erin gegraveerd. Toen ik het bordje naast de bel ophing, voelde ik meer dan acceptatie; ik voelde trots. Dít was mijn nieuwe gezin, dít waren hun namen, híer woonden wij.
Groeiende levenslust
In de maanden die volgden, verfde ik de woonkamer in een andere kleur, ik lijstte foto’s in en hing kunstwerken op. Er kwam een kat, waar mijn ex allergisch voor was. Ik bouwde zijn oude werkkamer om tot een plek om boeken te signeren en stempelen, cadeautjes in te pakken en kaarten te schrijven. Ik kocht een tweedehands chaise longue om eindeloos in te lezen. Met elke verandering, elke nieuwe kleur die het huis opfleurde, groeide mijn levenslust. Ik kreeg weer oog voor mijn omgeving, voor schoonheid, en vertoefde niet langer met mijn geest in het verleden. Ik stelde het hier en nu op prijs en vergeleek het niet meer met hoe ik had verwacht dat het zou zijn.
Aanwezig zijn
De zorg voor en aankleding van je huis zegt iets over waar je staat in je leven en dan heb ik het niet over smaak, budget en zelfs niet over feng shui. Het zegt iets over hoe bewust je je bent van je omgeving, over aanwezig zijn, over waardering voelen voor je leven op dit moment. Het laat zien hoe geworteld je bent in het nu, hoe geaard je bent. Verf je nooit een muur omdat je toch maar huurt en het daarna misschien in originele staat moet terugbrengen? Zitten de plinten er, bijna een jaar na je verhuizing, nog steeds niet op? Wacht je altijd met kleine klusjes opknappen tot je een huis in de verkoop zet? Maak je nooit je bed op? Dan zou het kunnen dat je niet helemaal aanwezig bent op de plek waar je woont. En dat gaat altijd ten koste van je aarding en dus je levensenergie. Als je een plantje was, dan zouden je worteltjes heel dun en kort zijn.
Omring je met schoonheid
Je inrichting zegt ook iets over de ruimte die je durft in te nemen, de persoonlijke voorkeuren die je durft te uiten. Hangt er kunst aan de muur – reproducties of posters of wat dan ook – die jíj mooi vindt? Is er een plekje, hoe bescheiden ook, speciaal voor jou waar je je terug kunt trekken? Durf je met kleuren te experimenteren die jou aantrekken of houd je het bij veilige tinten? Gooi je de hele boel wel eens om of staat alles nog precies zoals vijf jaar geleden? Durf je meubels en accessoires in huis te halen die niet per se in de mode zijn, maar waar jíj gelukkig van wordt? En soms, als je samenwoont, weerspiegelt een inrichting de ruimte die je in de relatie durft in te nemen en de ruimte die je bereid bent te geven: is de inrichting een evenwichtige reflectie van jullie beiden?
Het leven is te kort om je zorgen te maken of de eventuele volgende eigenaren de keuken van jouw dromen wel mooi zullen vinden. Het leven is te kostbaar om je niet te omringen met schoonheid. Het leven is te mooi om niet met je hele hebben en houden op de plek te zijn waar je woont.
