Uit een rapport van Unicef blijkt dat in Nederland de gelukkigste kinderen ter wereld leven. Dat is volgens Pauline ook niet gek, juist omdat kinderen hier zo vrij gelaten worden. Want wie wil er als kind nu niet eindeloos buitenspelen en zelf naar school fietsen?
In 2013 verscheen een onderzoek waar weinig aandacht voor kwam in media, maar de uitkomst was opmerkelijk: Nederlandse kinderen zijn de gelukkigste kinderen ter wereld – volgens een Unicefrapport uitgevoerd in de 29 rijkste landen ter wereld.
Rina Mae Acosta en Michele Hutchison schreven een boek over dit onderzoek, genaamd The Happiest Kids In The World. Ze komen zelf uit Engeland en Amerika en wonen in Amsterdam omdat ze met een Nederlandse man trouwden (Engeland staat op de 16e en de Verenigde Staten op de drie-na-laagste, de 26e plek). Acosta en Hutchison zijn op onderzoek uitgegaan: waarom geven Nederlandse kinderen hun levens zulke hoge cijfers?
Sommige dingen liggen voordehand: Nederlandse kinderen slapen gemiddeld langer dan in andere landen – en tussen nachtrust en geluk bestaat natuurlijk een verband. En in Nederland ontbijten veel families samen, waardoor het ontbijt zelden wordt overgeslagen. Kinderen krijgen bijna geen huiswerk op de basisschool, en ze beginnen pas met lezen en schrijven als ze zes zijn (wat sommige mensen nog steeds te jong vinden, maar wat in veel landen dus oud is).
Maar er zijn meer ‘typisch Nederlandse’ dingen die hebben geleid tot geluk. Nederlandse kinderen mogen alleen naar school fietsen (zonder helm) en buitenspelen zonder toezicht. Met andere woorden: ze krijgen vrijheid. En ze krijgen (relatief, dan) weinig duur speelgoed. Dat een cadeautje voor een kinderfeestje maximaal 10 euro hoeft te kosten, vinden de Angelsaksische schrijfsters een gróót goed: het betekent dat we niet zoveel om dure spullen geven maar meer om aandacht en liefde. Er zijn is belangrijker dan wat je meeneemt. Bovendien spenderen Nederlandse moeders en vaders relatief veel tijd met hun kinderen omdat veel van hen parttime werken.
De leukste vond ik: Nederlandse kinderen luisteren niet echt goed naar hun ouders, maar hun ouders wel naar hún. Dat heeft geleid tot boeken met titels zoals Franse kinderen gooien niet met eten, die we allemaal gingen kopen en ons zorgen maken omdat we geen idee hebben hoe je dan zorgt dat die kinderen wél luisteren. Maar in deze andere visie is het een voordeel: we nemen onze kinderen en hun wensen serieus, en daar worden ze gelukkig van. We wellen onze kinderen in aandacht en ouderliefde, tegelijkertijd krijgen ze veel vrijheid en ze voelen zich gehoord.
De schrijfster roepen ouders wereldwijd op om kinderen groot te brengen the Dutch way.
Dat is nog eens leuk nieuws.
