Ik schijn een nogal strikte (ikzelf noem het liever consequente) moeder te zijn. Ik schaar me volledig achter het motto van de moeder van Tooske Ragas dat ik ooit ergens las: ‘Kinderen moet je opvoeden met kalme vastberadenheid en gevoel voor humor’.
Neem het onderwerp tussendoortjes. Mijn kinderen krijgen uit school een tussendoortje (eerst een beetje gezond en dan een beetje snoepig) en daarna blijft de koektrommel dicht. Hoogstens komen er voor het eten nog wat cherrytomaatjes of reepjes paprika met humus tevoorschijn, maar dat is het. Het werkt, want ze zeuren eigenlijk nooit om iets. Ik bepaal wanneer er gegeten wordt, zij hoeveel, is mijn stelregel.
Bij uitjes en feestjes ben ik natuurlijk makkelijker, maar ook dan is de rek er op een gegeven moment uit en dat accepteren de kinderen ook. Tot zover geen vuiltje aan de lucht – totdat anderen (meestal zelf ook ouder) zich ermee gaan bemoeien. ‘Ze mag toch wel nog een paar chipjes?’ zeggen ze dan vol medelijden, ‘het is toch weekend?’ Nee, echt, heus, liever niet. Het gaat me niet om dat ene chipje. Het gaat me om het signaal dat je ermee afgeeft: zeuren helpt – misschien ook wel zes of zeven keer. Bovendien is een kindermaagje snel gevuld en hoeven ze dan haar avondmaaltijd niet meer. Als ik verontwaardigd aan die ouders zou vragen (wat ik niet in mijn hoofd zou halen dat ‘hun kind toch zeker niet nóg een chipje mag?’ dan zouden de poppen aan het dansen zijn.
Ik kan me tijden herinneren waarop ouders zich al verexcuserend door uitjes heen worstelden: ‘Dit is een uitzondering, hoor’, ‘dat eet hij anders nooit’ of ‘normaal gaat ze veel vroeger naar bed’. De laatste tijd heb ik het gevoel dat het omgekeerde aan de hand is: je moet je verdedigen als je ook buitenshuis regels hebt en de regelmaat van het kind bewaakt. Alsof je op die manier kritiek levert op hoe zij het doen. Terwijl: ik wil niemand mijn manier opdringen, want ik weet dat elk kind, elke ouder en elk gezin anders in elkaar steekt. Bovendien ben ik niet met hun aanpak bezig.
Misschien ben ik totaal niet stoer, relaxed of cool, maar jee, wat vind ik het prettig als mijn kinderen niet jengelen om meer koekjes of meer iPad kijken dan alleen wanneer ik aan het koken ben. En poeh, wat vind ik het relaxed als ze uitgerust zijn. Heel truttig. Heel ouderwets. Maar zooo ontspannen.
Meer lezen?
- Reiki voor kinderen: als je het samendoet, versterkt dat jullie band
- Dit is waarom hooggevoelige kinderen vaker moeten resetten
- Als je kind een beelddenker is: zo ga je hier als ouder mee om
