Je komt er nooit achter hoe je leven loopt als je een andere keuze maakt dan die je maakt – of je nu blijft aanmodderen of weggaat. Dot geeft advies aan Liefde Die Soms Ook Pijn Doet.
Lieve Dot,
Ruim tien jaar geleden leerde ik hem kennen en er is in die jaren veel gebeurd. We verbraken onze relatie een paar keer, door allerlei verschillende oorzaken. Maar toch zoeken we elkaar altijd weer op. We hebben allebei ons eigen leven en zouden dat ook niet anders willen, maar hebben ook iets samen.
Gisteren zat ik weer tegenover hem, nadat hij de relatie een maand of drie geleden verbroken heeft. Hij is mijn allerbeste vriend, kent mij als geen ander en neemt geen genoegen met halve antwoorden. Ik hou heel veel van hem, ook al beantwoordt hij mijn liefde niet zoals ik dat zou willen.
Mijn verstand zegt: kappen met deze man, hij is niet goed voor je. Maar mijn gevoel laat me iets heel anders doen geloven: ondanks alles hou ik van zijn enthousiasme, openheid, zijn lijf en ben ik bereid aan te modderen, te volgen en lief te hebben in de periodes dat onze behoeftes samen komen. Maar daar is de keerzijde van dat er ook hele eenzame verdrietige periodes zijn. Wat moet ik doen Dot: aanmodderen of deze man definitief uit mij leven bannen?
Liefs,
Liefde Die Soms Ook Pijn Doet
_________________________________________________________________________
Lieve Liefde Die Soms Ook Pijn Doet,
Als je deze rubriek vaker leest dan weet je inmiddels dat besluitvorming het epicentrum is waar de meeste dilemma’s omheen woelen. En dat is ook niet gek als je bedenkt dat keuzes – links of rechts gaan, weggaan of blijven – de schepping voortstuwen. Probeer maar eens een dag geen keuzes te maken – ik wil je bed niet opruimen aan het einde van die dag.
Net als alle andere natuurwetten, boetseren je keuzes je leven. Maar, net als bij tijd en zwaartekracht, snappen we misschien wel dàt ze er zijn (alhoewel ook hier momenteel aan wordt getwijfeld) maar hòe het werkt gaat ons doorgaans de pet te boven. Zo hebben biologen onlangs ontdekt dat bomen beschikken over individuele besluitvorming. Ook al staan twee of meer bomen van dezelfde soort op min of meer dezelfde plek, blootgesteld aan dezelfde weersomstandigheden, toch bepalen ze zelf wanneer ze bijvoorbeeld hun bladeren laten vallen in de herfst. Een voor mensen onbegrijpelijke beslissing spoort een boom aan om, net iets eerder dan haar buurvrouw, in de lente de gok te wagen haar bladeren uit te rollen. Even onbegrijpelijk voor wetenschappers is hoe vogels besluiten wanneer het moment is om te vertrekken naar het zuiden. Ik weet niet hoe dat voor jou is, lieve Liefde Die Soms Ook Pijn Doet, maar elk najaar staar ik verbluft naar de lucht, jaloers op die ogenschijnlijke vastbeslotenheid waarmee de dierenwereld haar beslissingen lijkt te maken. Ik troost mezelf met de gedachte dat ik als mensendier ook moet beschikken over het vermogen om goede keuzes te maken. En zo ook jij.
Een aanvullende troostrijke gedachte is dat je er nooit achterkomt hoe je leven loopt als je een andere keuze maakt dan die je maakt. Ik heb dat altijd gezien als een levend bewijs van genade. Het maakt namelijk het fenomeen van de juiste keuze onmogelijk. Of je nu blijft aanmodderen of weggaat, de enige juiste keuze is diegene die je maakt.
Zoals je hebt gemerkt kan van iemand houden en doordeweeks een relatie met ze hebben twee verschillende dingen zijn. Doorgaans hoop je op allebei, maar als dat – om welke reden dan ook – niet het geval is, kom je voor de keuze waarvoor jij meent te staan. Op het eerste gezicht is dat de keuze tussen ‘genoeg hebben aan de liefde’ of toedeledoki zeggen en ruimte maken voor een man waar je mee kunt kibbelen in de Ikea zonder te hoeven twijfelen of je vanavond hetzelfde bed deelt. Je geeft aan op dit moment evenveel voor beide scenario’s te voelen.
Het enige wat er dan opzit is om de hogere besluitvormingskunst te beoefenen. De branderige. Die is als een hete kool inslikken en vertrouwen dat er uit een willekeurig lichaamsdeel een antwoord komt. Als dit onaangenaam klinkt, troost jezelf dan met de gedachte dat het weliswaar de meer ongrijpbare maar ook de meest duurzame besluitvorming is. Het overstijgt het advies van je vriendinnen of zelfhulpboeken. Het is het soort beslissen wat de vogels doen in de herfst; een wachten, wachten, wachten, totdat je opvliegt – of een wachten dat ongemerkt overvloeit in een blijven. Het komt noch uit je hoofd, noch uit je hart. Het komt uit een derde, nog onbekend lichaamsdeel.
Wat er kan gebeuren is dat deze man, je liefde en frustratie naar hem niet langer een probleem vormen dat opgelost moet worden, maar onderdeel uit gaan maken van je leven. Vanuit die weidsheid, dat vogel, boom, winterviool-achtige vertrouwen zal je jezelf één – of beter gezegd een serie van keuzes zien maken. En een compleet nieuwe horizon zien opdoemen.
Alle goeds,
Liefs Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Wil je alle vorige Dots teruglezen? Dat kan hier.
