Al doe je nog zo je best om je voor te stellen hoe het zal zijn: de dood van een geliefde overvalt je altijd. Dat merkte cabaretier Carolien Borgers toen haar vader overleed. ‘Je kunt geen voorschot nemen op verdriet.’
Hoe zou het zijn als een van haar ouders zou sterven? Cabaretier Carolien Borgers had er al vaak over nagedacht, vertelt ze in haar lezing op het Brainwash festival. ‘Ik dacht, als ik maar vaak genoeg naar dat gevoel ga, dan wapen ik me tegen het moment dat het echt gebeurt.’ Maar toen haar vader overleed, werd ze er toch totaal door overvallen.
Vertroebelde blik
Op het moment zelf dacht ze dat het best aardig met haar ging. Ze sliep, at, bleef in contact met vrienden. Maar ze beleefde alles als in een roes. ‘Zoals je de wereld ziet als je blik vertroebeld is door tranen, zo zie je de wereld de hele tijd als je rouwt, maar dan zonder de tranen.’ Het was alsof ze ‘de verbinding met de wereld kwijt was.’
Zoektocht
Eén iemand was in die periode haar steun en toeverlaat, ook al had ze haar nog nooit ontmoet. Waar Caroliens vriendinnen onmogelijk 24/7 bij haar konden zijn, daar was schrijfster Joan Didion altijd beschikbaar. Carolien nam haar boek ‘Het jaar van magisch denken’ overal mee naartoe. Het is Joans zoektocht naar wat het betekent om te rouwen, nadat ze haar geliefde verloren heeft. Negen maanden na de dood van haar man John zet ze de eerste woorden op papier: ‘Life changes fast. Life changes in the instant.’
Troost
De vragen die Joan zich stelt, zijn ook de vragen die Carolien zich stelt. ‘Hoe lang mag je rouwen? Hoe lang mag je je vrienden blijven lastigvallen met dat gevoel?’ Te weten dat ze niet alleen is in haar verdriet, is troostend. Joans boek gaat over de dood, maar ook over de kwetsbaarheid van het leven. Het is niet vanzelfsprekend dat iedereen bij ons is, maar ‘juist dat maakt het bijzonder.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Dit is wat je leert als het leven niet meer vanzelfsprekend is.
