Laatst zat ik door omstandigheden weer even naast een ex geliefde en ik dacht: O ja. Zo voelde dat. Wat er gezegd werd was oké, maar eronder was een dikke laag afweer van hem naar mij voelbaar. In de laatste fase van die relatie was ik daar kennelijk aan gewend geraakt, maar nu trof het mij als een nare geur waar je van weg wilt lopen.
Het vormde een scherp contrast met wat ik dagelijks ervaar in mijn huidige relatie: verholen afwijzing versus verbinding. De gesloten deur met dichtgespijkerde brievenbus versus een sierlijke poort met lichtjes en een mat met ‘welkom’ erop. Het bracht me een vrolijk inzicht: het mooiste aan gedumpt zijn is dat je nooit (of nauwelijks) meer naast iemand hoeft te zitten die liever ergens anders wil zijn.
Als iemand een serieuze relatie opbreekt, is hij of zij daar al een tijdje mee bezig. Het kan weken, maanden of jaren duren, maar stapje voor stapje nam hij afstand. Elke centimeter van de verwijdering registreer je als geliefde feilloos. Elk lauw onthaal. Elke plichtmatige ‘ik ook van jou’. Elke afdwalende blik. Elke routineuze kus. Elk mat afscheid. Elke afkeurende zucht. Elke zielloze vrijpartij. Alles.
Wat je leert van verlaten worden
Hoe is het toch mogelijk dat ik die bedekte afwijzing zo lang heb ondergaan als iets acceptabels? Omdat het te pijnlijk, te onveilig was om onder ogen te zien en ik me maar al te graag door de prima oppervlakte voor de gek liet houden dat alles goed was. Omdat ik dacht dat ik zijn liefde weer zou kunnen verdienen door puntjes te scoren. Omdat ik dacht dat mijn liefde groot genoeg voor ons allebei was. En stiekem (want aan mijn zelfliefde schort het niet) door de gedachte: ik ben leuk, dus je moet wel van me houden. Nu weet ik: ik heb niets te zeggen over andermans liefde.
Online training Sacred Sexuality
-
Ervaar meer levendigheid, intimiteit en sensualiteit
-
Kom in verbinding met je vrouwelijke energie
Als iemand de deur van zijn hart voor je dicht doet, dan kun jij hem niet open maken. Die deur gaat alleen van binnen open. Je kunt met je pakketje liefde voor de deur blijven drentelen, maar de deur blijft dicht. Als iemand serieus overweegt om je te verlaten, is het vaak al te laat. De weg naar buiten ligt alleen open voor wie al buiten staat. Dat kan later een troost zijn. Er is niets wat je had kunnen doen om het tij te keren.
Je hoeft niet meer te bonzen op de deur van je geliefde
Voor de volhouders onder ons die zelfs na het gedumpt worden nog hoop houden: de kans dat iemand na het beëindigen van een relatie de deur alsnog een stukje opent is vrij klein, want die persoon heeft daar geen belang bij. Om de beslissing om weg te gaan te kunnen blijven zien als iets goeds en noodzakelijks, is het nodig om werkelijke verbinding of loyaliteit te vermijden – zelfs als er kinderen zijn.
Als ik weer alleen ben, slaak ik een zucht. Het is geen treurige zucht, maar een van verlichting. Ik hoef niet meer te bonzen op die deur. En het heeft me enkele jaren gekost, maar eindelijk kan ik zeggen: ik heb er ook geen fluit zin meer in om dat te doen.
Meer Happinez?
- De vijf principes van een gezonde relatie
- Is jouw liefdestank nog vol?
- Wat is voor jou belangrijk in de liefde? Venus weet het
