We hebben allemaal een ‘plaatje’ in ons hoofd van hoe dingen zouden moeten zijn: de ideale relatie, de perfecte levenspartner. Dot daagt je uit dit plaatje ondergeschikt te maken aan de realiteit. Want vrij van je eigen verwachting krijgt je relatie pas echt de ruimte.
Lieve Dot,
Mijn vriend heeft me laatst verteld dat hij het gevoel heeft dat ik me terug trek. Ik kan weinig anders dan dit bevestigen, ook al wil ik dat niet! Bijna elke relatie die ik tot nu toe heb gehad loopt vast na ongeveer anderhalf jaar, als ik besluit dat ik er geen zin meer in heb. Deze relatie duurt nu ook ongeveer zo lang.
Ik wil dat patroon zo graag doorbreken maar ik merk nu dat ik wederom tegen dezelfde dingen aan loop; de seks wordt saaier, ondanks dat we zo’n 900 kilometer uit elkaar wonen en elkaar hooguit eens in de maand zien. Voorheen hadden we regelmatig spannende telefoon- of FaceTime-sessies. Ik heb daar geen zin meer in en ook als we samenzijn hecht ik meer waarde aan lepeltje-lepeltje liggen in bed dan aan vrijen. Ik merk dat dit hem nog onzekerder maakt dan hij al is.
Ik merk ook dat ik hem niet echt meer mis als we apart zijn, ik irriteer me snel als ik hem spreek en ik ben voor in een relatie te erg gesteld op mijn alleen zijn. Dit gebeurt me elke keer, terwijl mijn exen en mijn vriend stuk voor stuk hele lieve mannen zijn! Het is ook niet dat ik niet van hem hou want dat doe ik wel. Ik wil dit zo graag doorbreken, want ik ben bang dat dit gaat blijven gebeuren. Ik wil graag bij hem blijven, ik wil eraan werken, ik wil veranderen om mezelf te verbeteren en onze relatie te redden maar ik weet gewoonweg niet hoe. Ik heb mezelf de laatste paar jaar best goed leren kennen maar hierin loop ik keer op keer vast.
Liefs,
Terugtrekkende Vriendin
Lieve Terugtrekkende Vriendin,
Jij, ik en de meesten van ons lijden aan plaatjes in ons hoofd over hoe dingen zouden moeten zijn. Plaatjes over hoe een relatie, een welvarende economie of een aantrekkelijk lichaam eruit zou moeten zien. Sommige mensen geven ‘de cultuur’ of ‘de maatschappij’ daar de schuld van, maar dat vind ik altijd een beetje flauw. Je bent verantwoordelijk om jezelf te betrappen op elke ‘zou’ die je welig laat tieren in je Tuin der Overtuigingen. Om die vervolgens tegen het licht van jouw persoonlijke waarheid te houden.
Vorige week bevond ik me een avond lang in een bioscoopzaal vol jagers. Die uitgedost in jagersoutfits (die zoveel vragen bij mij opriepen) een documentaire over ganzen kwamen bekijken die mijn buurman had gemaakt. De documentaire was uitgesproken pro-jacht, wat direct duidelijk werd toen een CDA Kamerlid de avond inleidde door te zeggen dat ‘ganzen niet in een weiland horen, maar in de pan.’ De stemming was zo gemoedelijk en ontspannen als je zou verwachten wanneer je een avond doorbrengt onder gelijkgestemden. De enige die er licht hyperventilerend bijzat was ik, volbloed vegetariër en lid van de Partij voor de Dieren. Toen ik me na afloop van de voorstelling als zodanig bekendmaakte en op het podium belandde naast de voorzitter van de Nederlandse Jagersvereniging kan je je voorstellen dat ik mijn ‘zou’s’ goed van dichtbij kon bekijken.
Mensen zouden geen dieren met complexe sociale levens moeten afknallen. De politiek moet voor groene corridors zorgen waardoor wilde dieren zich beter kunnen verspreiden. Jagers zouden geen plezier moeten ontlenen aan het vermoorden van weerloze medeschepsels. Al die zou’s verloren hun kracht toen ik geconfronteerd werd met de realiteit van een opgewekte groep mensen die duidelijk plezier en voldoening halen uit wat ze doen. Die ervan overtuigd zijn dat dit goed en zinvol is. Zo’n realiteit ontkennen – of er niet tenminste ruimte voor maken – is gegarandeerd trekken aan het kortste eind.
Jij, lieve Terugtrekkende Vriendin, hebt een duidelijk omlijnd beeld van hoe een relatie er na anderhalf jaar uit zou moeten zien. En de realiteit ervan komt daar telkens niet mee overeen. Mijn advies is om je ‘zou’s’ onder de loep te nemen als een PvvD-lid tussen de jagers. Want dit is wat ik weet over langetermijnrelaties: er zijn oneindig veel manieren om te leven en lief te hebben. De enige manier waarop je die van jou ontdekt is door niet te strak vast te houden aan de plaatjes die je daarover koestert. Dat doe je door open te staan voor je relatie zoals die daadwerkelijk ís. Dat is het verschil tussen een avond ingaan met het idee ‘oh jee, als ik vanavond maar liever woeste seks wil dan spoonen’ of de avond ingaan vanuit niet-vooringenomenheid. Vanuit een oprechte nieuwsgierigheid naar deze man en wat er gebeurt wanneer jullie samen zijn. Alle ‘oh jee’s’ en ‘wat is er mis met mij’s’ blokkeren echte intimiteit. En laat dat nu precies zijn waar je antwoorden liggen op de vraag wat je doet waardoor je telkens op hetzelfde punt belandt.
Met andere woorden lieve Terugtrekkende Vriendin; de enige manier om erachter te komen wat je steeds opnieuw doet, is door iets anders te doen. In jouw geval door je niet terug te trekken. In de eerste instantie door je open te stellen naar jezelf. Door jezelf niet te veroordelen voor wat je voelt. En je er tegelijkertijd niet door te laten verblinden. Die combinatie is uitdagend maar bevrijdend. Het is de code om je levenskluis te kraken.
De jagers afgelopen week leerden mij niet alleen hoeveel verschillende tinten mosgroen er zijn. Ze leerden me iets over een levensstijl die mij voorheen als exclusief vijandig voorkwam. Die niet paste in mijn plaatje over hoe een verstandig en liefdevol persoon zou moeten zijn. Hun argumenten, vriendelijkheid en interesse in mijn standpunt deden mijn overtuigingen piepen en kraken. Terwijl ik na afloop ook nog eens werd geïnterviewd voor een jaagprogramma ontdekte ik bovendien een gemeenschappelijke vijand in de intensieve vleeshouwerij die dagelijks (!) bijna 1.7 miljoen dieren verslindt. Dat de jagers het hypocriet vinden als mensen hen aanvallen om daarna in de supermarkt zonder schroom zo’n stukje niet-biologisch vlees te kopen, kan ik niet anders dan beamen. Maar het kraakte in me om überhaupt open te staan voor hun ideeën.
Toch denk ik dat dit kraken goed is, lieve Terugtrekkende Vriendin. Groei en ontwikkeling kan alleen maar gebeuren wanneer je openstaat voor nieuwe manieren. In dezelfde week dat ik als opgejaagd wild tussen de jagers zat, begaf ik me onder ICT’ers, twintigduizend demonstrerende feministen en een amateurtoneelvoorstelling in Schalkwijk. Wat het me leerde is dat de wereld ruimer en diverser en grilliger en onbegrijpelijker is dan de plaatjes in mijn hoofd.
Dit toelaten betekent trouwens niet met alle winden meewaaien. Dat is vaak waar we bang voor zijn als we openstaan voor andere manieren. Als jij jezelf laat genieten van een avondje lepeltje-lepeltje liggen ben je misschien bang dat je de poort naar een seksloos bestaan opengooit.
Ik denk dat het tegenovergestelde waar is. Wanneer je je opent naar andere manieren ontdek je daarin zelf waar je grens ligt. Waar je werkelijk onbevangen wordt. Misschien is dit gewoon niet de man voor je en waren je exen dat ook niet. Dat blijft een mogelijkheid. Het kan ook zijn dat, eenmaal vrij van je eigen verwachting, een zekere onbevangenheid de ruimte krijgt. Pas wanneer je jezelf beginner maakt van jullie samenzijn kun je jouw waarheid scheiden van fictie. Maak het plaatje ondergeschikt aan de realiteit – en dat is hoe je groeit.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
