Wat doe je als je net alle kerstspullen hebt opgeruimd? Pauline gaat naar het tuincentrum om een nieuwe plant te halen, om die de rest van het jaar te verzorgen en die eraan herinnert dat stilstaan en afwachten ook heel mooi kan zijn.
Op de tweede dag van dit jaar gingen we naar een tuincentrum. Het was een mooie, zonnige dag en misschien was dat de reden dat de grote hallen, op een paar oude vrouwtjes na, leeg waren. De kerstafdeling stond nog in vol ornaat opgesteld. Veertig procent korting op alles. Waarschijnlijk is kerstversiering kopen op 2 januari heel slim, maar het is ook wel het laatste waar je zin in hebt op die dag. De bewegende Kerstmannen zwaaiden elektronisch, de lichtjes flikkerden onrustig, de ballen straalden in hun dozen. Niemand keek er meer naar.
Planten die er minder goed uitzagen, waren ook in de aanbieding. We liepen er omheen, twijfelden, liepen verder. Het was een beetje alsof we een kat uit het asiel gingen ophalen. Hoe meer geknakte blaadjes, des te goedkoper. Ik voelde genegenheid voor deze planten. Ze stonden hier maar, vredig, in de hoop dat iemand op een dag goed voor ze zou zorgen. Als planten tenminste zoiets kennen als ‘hoop’. Mijn vader zei vroeger altijd dat als je verdrietig bent of eenzaam, dat je een boom een knuffel kunt geven. Hij bedoelde dat niet zweverig, hij bedoelde gewoon dat het fijn voelt om een boom vast te houden. Want die staat er, rustiger dan het ons ooit lukt om te zijn.
We kozen een ‘Maya palm’ uit. Deze bijnaam is verzonnen omdat de plant groeit in Mexico en Guatemala, lazen we op het kaartje. Ik wenste dat we een keer met de kinderen naar zo’n land rondom de evenaar zouden kunnen reizen waar kamerplanten in het wild groeien.
Ondertussen hadden de jongste twee kinderen onderzetters op wieltjes ontdekt. Ze gingen op hun buik erop liggen, en zo hard mogelijk door het gladde gangpad racen. ‘Kijk, skateboards!’ riep Gael. Eén keer viel zijn zusje op haar voorhoofd op de betonnen vloer maar ze vond het ‘skaten’ zo leuk dat ze niet huilde maar snel weer op het plankje klom, voordat we op het idee zouden komen om het spelletje te verbieden.
Bij de kassa vroeg Gael of hij het skateboard mocht houden. Ik zei dat het een plantenonderzetter was, geen skateboard, en dat we het niet nodig hadden. Hij was een beetje teleurgesteld. De rest van de dag droomde hij waarschijnlijk over zijn eigen skateboard. Ik droomde over de Mexicoreis die ik graag wil maken.
In onze kamer staat een nieuwe plant.
Die laat ons zien dat stilstaan en rustig afwachten ook mooi is.
Het was een goed begin van het jaar.
