Meestal is het niet iets groots en expliciets, maar iets kleins, schijnbaar onbelangrijk, dat uiteindelijk alles heeft bepaald. Daarom is het zaak om op te letten, onder de oppervlakte te blijven tasten, alles te doorvoelen en jezelf te bevragen.
Het is maar een moment, vluchtig, onnadrukkelijk, maar het kan in je geest blijven hangen als een inkerving in een boomstam. Het kan ook iets zijn wat je ontglipt zonder dat je weet wat het was, maar wat een dwingend gevoel achterlaat. Het is een blik, een voorval, een enkel woord, een nagelaten handeling, een nuance, een stembuiging, een keuze, een verzwijging. Het is niet meer weg te poetsen en zet de toon voor wat daarna komt.
Alles doet ertoe
Ogenschijnlijk is het moment niet van belang, maar uiteindelijk blijkt het bepalend te zijn geweest: het heeft een overtuiging, een levenshouding, de afstand tussen jou en een ander gevormd – dingen die daarna alleen met vastberadenheid en zelfs dan nog maar moeilijk zullen verschuiven.
‘Alles doet ertoe,’ schrijft Thomas Verbogt in zijn roman Als je de stilte ziet. ‘Iets van je leven begrijpen, is begrijpen wat het verband is tussen de gebeurtenissen waarvan je vindt dat ze ertoe doen, zonder dat je meteen kunt zeggen waarom.’ Pascal Mercier schrijft in zijn roman ‘Het gewicht van woorden’ iets soortgelijks: ‘Terwijl ik me overlever aan een bepaalde scene uit het verleden, voel ik hoe doorslaggevend ze is geweest en wat ze aan mijn leven heeft bijgedragen.’
Wat onder de oppervlakte ligt
Wat onder de oppervlakte ligt, onuitgesproken blijft maar voelbaar is, is misschien wel belangrijker dan wat zich boven de oppervlakte laat zien. Dat is ook de reden dat je meestal onmiddellijk weet of je met iemand een vriendschap of een liefdesrelatie wilt aangaan, terwijl je dat praktisch gezien nog helemaal niet kunt weten. Je hebt nog geen tastbare bewijzen verzameld om zoiets te willen – en toch weet je het tot in je botten. In de liefde zijn de meeste mensen romantisch genoeg om op dat gevoel af te gaan (soms eisen we zelfs dat het ‘liefde op het eerste gezicht’ is en laat anders maar zitten), maar in andere aspecten van ons leven gaan we maar al te snel voorbij aan kleine aanwijzingen.
Onbestemd gevoel
Onverstandig, want voorbijgaan aan terloopse dingen, er geen aandacht aan schenken terwijl je ziel erop aandringt om dat wel te doen, zorgt voor een achterstand. Je hebt het incident welzeker opgeslagen, maar het blijft achter in je onderbewustzijn waar je er nèt niet helemaal bij kunt. En vervolgens blijf je je afvragen waar je onbestemde gevoel nu vandaan komt – onwetend en richtingloos.
Let dus op het impliciete, het subtiele, want in het kleine zit het grote besloten. Het ene komt uit het andere voort. Tast onder het zichtbare naar wat zich alleen laat voelen, onderzoek het van alle kanten en neem het serieus. Alles doet ertoe.
Meer lezen?
- Een stoomcursus gedachtenkracht van Susan Smit
- Lieve verslaafde, deze brief is voor jou
- Hoe de liefde van een dier je door een zware tijd kan slepen
