Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag- antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan Ten einde raad:
Lieve Dot,
Al jaren lang ben ik regelmatig depressief. Nu ook weer, terwijl ik het net een paar maanden niet meer was. De reden is en blijft voor mij altijd een hele grote vraag. Één ding weet ik wel, en dat is dat ik het zat ben.
Afgelopen jaren ben ik veel bij psychologen en verschillende alternatieve geneeskundigen geweest. Zelf mediteer ik iedere avond, wandel ik bijna iedere avond om mijn hoofd even leeg te maken en schrijf ik veel over mijn gedachten en gevoelens. Dat helpt wel iets, maar toch blijft mijn depressie terug komen.
Laatste tijd hebben een aantal mensen mij aangeraden om toch eens aan medicatie te beginnen. Hier ben ik zelf altijd heel erg tegen geweest, aangezien ik gewoon wil weten hoe ik mij echt voel, zonder een medicijn en ook niet afhankelijk wil worden van een medicijn. Ook voelt medicatie voor mij als een soort falen. Het liefste wil ik het trotse gevoel hebben dat ik het zelf kan. Ondanks alles ga ik nu toch. Ik ben het gewoon zo zat, ik wil gelukkig zijn en dat blijven. Ik wil niet meer iedere keer huilend in slaap vallen en huilend wakker worden.
Maar alle bijwerkingen, de rotzooi die ik iedere dag naar binnen zal gooien, wil ik dat wel? Wil ik beginnen aan een medicijn waarvan ik weet dat ik er misschien wel nooit vanaf kom? Of valt het allemaal wel mee? Is er nog een andere optie? Zoja, wat dan?
Ik hoop dat je mij kunt helpen.
Ten einde raad
_____________
Lieve Ten einde raad,
Toen ik een jaar of zestien was, een worstelde puber met een eerste dosis liefdesverdriet achter de kiezen, was ik zo ten einde raad dat ik bij mijn huisarts zat. Die me ongeveer acht minuten aanhoorde en vervolgens seroxat voorschreef. Ik sukkelde braaf naar de apotheek, haalde het eerste doosje op en zette het neer op mijn bureau in mijn kamer. Ik zie het nog staan. En op dat moment, zelfs door mijn ‘verschoppelinggevoel’ heen besefte ik dat dit belachelijk is. Ik voel me verward, alleen en heb liefdesverdriet. Dit is hoe tieners zich horen te voelen. Ik vond de keuze van mijn huisarts om me pillen voor te schrijven zo aanstootgevend dat het me aanzette om in therapie te gaan. Wat hielp. Volwassen worden hielp trouwens ook.
Die inschatting van mijn huisarts toentertijd zie ik als een vorm van falen. Jouw verhaal, lieve Ten einde raad, en welke keuze je ook maakt, heeft niets te maken met falen. Je overweegt niet bij het eerste geringste ongemak om antidepressiva te nemen. Zoals je vertelt worstel en probeer je al jaren allerlei dingen. Dat je het zat bent om ‘huilend in slaap te vallen en huilend wakker te worden’ snap ik. Helemaal. Hierbij mijn nederige woorden van advies:
Ik denk dat je op andere manieren van je depressie af kunt komen dan door medicatie te nemen. En ik denk tegelijkertijd dat het een van je opties blijft – die je niet moet uitsluiten. En eigenlijk vermoed ik dat wel of geen pillen niet de diepste vraag is. Ik zou je uit willen nodigen om zowel medicatie en genezing in hun breedste vorm te bekijken.
Denk aan medicijn in de breedste zin – in plaats van als ‘rotzooi’. Je besluit pas medicijn te nemen als je iets onder ogen komt. Als je er niet meer omheen kunt dat je hulp nodig hebt. Dat gebaar alleen al maakt je ontvankelijk voor heling. Voor genezing. Dat is een verklaring van het placebo-effect: het is niet zozeer het medicijn, maar je eigen relatie met de realiteit die je geneest. Beseffen dat je hulp mag vragen, je niet alleen bent maar op werkelijk alle niveaus verbonden, ís helend. Het tegenovergestelde is even waar: de illusie van isolatie in het denken dat je het alleen moet doen, dat je faalt als je hulp zoekt, ís een vorm van ziekte. Die trouwens vaak ‘depressie’ wordt genoemd.
Het feit dat je ten einde raad bent diep durven voelen is het eerste medicijn. Het is een vreselijke, maar vruchtbare plek. Het zal je aanzetten om je handen te openen naar hulp – zoals het schrijven van deze brief. Of je er nu voor kiest de antidepressiva te proberen (waar heel wat voor te zeggen is) of niet (waar ook heel wat voor te zeggen is) is bijna secundair, lieve Ten einde raad. Je ideeën over falen als je er wel voor kiest, je verlangen naar ‘het trotse gevoel dat je het zelf kan’ en je angsten over er nooit meer vanaf komen zijn begrijpelijk – maar misschien meer ‘rotzooi’ dan de medicatie zelf. Het is de ergste ziekte van de geest: het idee dat je fundamenteel afgesloten bent van een altijd veranderend, verbonden, mysterieus geheel.
Heling komt in vele vormen. In gebed, in studie, in verliefdheid, in pillen. Heling gebeurt wanneer je onderdeel voelt van een geheel. Het is aan jou, lieve Ten einde raad, wat jouw heling ondersteunt. Iets anders proberen dan wat je toe nu toe hebt gedaan kan een hele goede keuze zijn. En niets weerhoudt je ervan verschillende wegen te bewandelen. Die probeer-houding is een hele open staat van geest. En dat is de zegen van ten einde raad zijn, als je het kunt ontvangen: het gevoel niets te verliezen te hebben.
Wees mild naar jezelf en probeer verschillende dingen – zonder jezelf onnodig te isoleren door verhalen over falen en het zelf moeten doen. Kijk wat werkt. Herstel een milde, nieuwsgierige, zorgzame verbinding met jezelf en alle opties die je hebt, en dat zal je genezing zijn. Met pillen, of zonder.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Dot moedigt aan de volgende dingen mee te nemen in je vraag:
- Vertel wat meer over jezelf. Geef wat context rondom je vraag.
- Hoe uit dit dwarszittende dilemma zich in de praktijk van je leven? Wat zeg, doe, denk of laat je erdoor? Geef een specifiek voorbeeld.
Klim in je pen, en wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Ook meepraten over deze vraag kan hier.
